“Allah sizin suretlerinize ve cisimlerinize bakmaz, deðer vermez. Ancak kalplerinize ve davranýþlarýnýza deðer verir.”

Güzellik bir surettir, kalbin aynasýndan yansýyan. Ne deðeri vardýr etin, nede ete giydirilen þeklin. Yaratandan bir ikramdýr sadece ve imtihandýr asýl önemlisi. Yusuf’tan yansýyan nur nicelerinin eline kan olarak döküldü. Ama Yusuf, zindaný kana karýþan þehvete tercih etti.

Züleyha gibi bir þuh dilberin

Sunduðunda kendisini tüm benliðiyle

Zindan kokan dudaðýyla Yusuf’a

Yürekten bir kapý açýlmýyorsa

Sevgiliye götürecek zindana

Yusuf’un çektiði gibi acý

Yýkmýyorsa Züleyha’nýn þehvet tacýný

Sevgilinin hasret sancýsýyla

Sevgi iddiasý yalandýr

Söyleyenin dilinde

Nice giyimler vardýr ruhu daraðacýna götüren kibre gebe… Ýnsanlarý karþýsýnda köle gibi küçülten, hor bakýþlarla süslü... Sahte gülücüklerin yansýdýðý dudaklar, ihanete yol bulan damarlar, sinsi bakýþlarýn odaðý gözler ve kalplerde onulmaz yaralar açan dillerin sahibi bedenler, ne kadar hoþ görünse de, dergâhý ilahide çelimsizdir.

Seven sevdiðinin niyetini okur önce.  Samimiyet ve aþktan yoksunsa, sürmelerle süslü olsa göz, allýklar ve pudralarla temizlense yüz, ipeklerle donatýlsa beden ne deðer ifade eder ki, sevgilinin gözünde. Önce niyet ve kalbe düþen bir katre hüsn gerek.

Nice elbiseler gördüm kadavralarý ayakta taþýyan.

Nice kadavralar gördüm bir parça bezle kendine adamlýktan paye çýkaran.

Göklerden düþen bir ilham hayat bahþeder. Ýnsanlýk ne cisimlerin ne de suratlarýn güzelliðinde saklýdýr. Kara bedenli bir Habeþlinin tertemiz kalbinden fýþkýran imanda gizlidir.

Ebu Zer sevgide ileri nokta… Ama bir gün sözler dökülür dudaklarýndan. Sevgiliyi incitecek sözler. Rýzayý ilahiye muhalif bir rüzgârdýr dudaklarýndan esen. “Kara kadýnýn oðlu” bedene takýlmýþtýr sözler, gökleri incitmiþtir. Kimse kendi bedenini seçmemiþtir. Kendisinden kaynaklanmayan bir nedenden dolayý insan ne yerilir ne de yücelir. Çünkü onda maksadý ilahi gizlidir.

Ve Hz Muhammed (as), muhabbetin, aþkýn, sevginin peygamberi. Her türlü övünmeyi ayaklarý altýna alan Hz Muhammed (as) kaþlarýný çattý. Hep tebessümüne alýþýk olduðumuz güzel, insan ne oldu sana, ne oldu da böyle öfkelendin?

“Ey Ebu Zer sen de cahiliye adetlerini görüyorum, sen de cahiliye kýrýntýlarýný görüyorum…”

Ebu Zer üzgün, hüzün kaplamýþtýr tüm bedenini. Aþk galip gelmiþtir. Kalpte Allah tahtýna oturmuþtur. Sürgün edilmiþtir tevbeyle her türlü cahiliye tortularý. Baþýný koymuþtur kara tenli adamýn ayaklarý altýna. “Ey Bilal bu baþý ayaklarýnýn altýna almazsan hakkýný helal ettiðine inanmayacaðým, inanmayacaðým…”

Þeytan pýlýný pýrtýsýný toplayýp kaçar, nefis kahrýndan hastalanýr. Adamlýk kanatlanýr göklere çýkar. Asýl yücelik budur iþte. Tevazu ve hoþgörü, iman ile teslimiyettir.

Karun tüm ihtiþamýyla çýkmýþtý halkýn karþýsýna. Gözler kamaþýyordu, beli de öyle sanýyordu. Kendini dev aynasýnda görüp kendine hayran oluyordu. Sahip deðilsin, sözüne burun kývýrdý. “Ben” dedi bir ateþ yaktý. Benliðin ateþinde insanlýðýný yaktý. Geriye bir avuç külü kaldý. Külüyle kibirlendi. Bakýþlarý bedenlerin ötesine geçemeyen gözleri açýk körler, “Keþke onun yerinde biz olsaydýk”  dediler. Ama kalplere nüfuz edebilen gözler “Allah’ýn sana verdiðinden sen de insanlara ver” dediler. Mülkün gerçek sahibine iþaret ettiler. Benlik külünü kibir rüzgarýyla üfürdü. “Ben” dedi tekrar. Benim bunlar, ilmimle, aklýmla, bedenimle, alnýmýn teriyle kazandým. Ben kazandým. Kimin hakký varmýþ benim kazancýmdan…”

Hak bedenden öteye, suretlerden çok ileride bir gerçeðe iþaret etti. Kalpte iyi niyet yoksa ve iman aþkla yoðrulmamýþsa yani sevgiden yoksunsa varlýk, en güzel elbiselerde giydirilmiþ olsa insan yüceliðine ermez bir kadavradýr.

www.seyitahmetuzun.net