Bütün kelimeler adýný sayýklar durur yüreðimde.. Ve öylesine bendesin ki.. Anlatýlmayan çözülmeyen bir þiir gibi. Senin için yanmýþtýr alfabedeki tüm heceler. Ve senin içindir tüm kelimeler. Yaþarken insan nasýl ölür? Bir ben sormam bu soruyu. Aþýk olan herkes sayýklar tüm bir gece apansýz. Sen olmasaydýn þimdi parçalanmýþ ve de kenara atýlmýþ cam yýðýnýydým. Sensizliði tattým yokluðu gördüm. Ölümden de beterdi yok oluþun. Þimdi senin içindir bütün yazýlan sözcükler. Ve senin için yanmýþtýr tüm kelimeler. Bu sevgi artýk büyüktür bende. Anlatýlamayacak kadar büyük. Sensizlikte öyle. Sana öylesine baðlanmýþým ki sanki kör düðümler atýlmýþ yüreðime. Kimsenin çözemeyeceði koparamayacaðý bir düðüm bu. Benliðimdesin artýk. Yani bendesin. Huzuru bulduðum tek yer senin yanýn. O an hiçbir þey düþünmem. Sen dolaþýrsýn damarlarýmda. Kokun siner yastýðýma tenin tenimde kaybolur. Ertesi gün Terkediliþ. Ve sen gitmezsin. Gitmiþ sayýlmazsýn. Hala kokunu duyarým. Tenime dokunan ellerini hatýrlarým. Aniden yüzün belirir karþýmda ve ben þaþarým. Sonra yok oluþun gelir aklýma. Birden hayatýmdan ansýzýn çýkýþýn. Yürüdüðün yollardan yürürüm sonra birlikte kaybolduðumuz sokaklardan geçerim. Seni salladýðým o salýncak gelir aklýma. Gider bomboþ sallarým. Sanki sen varmýþsýn gibi. En sevdiðin çiçeði alýrým sokak baþýndan. Gider bir mezara koyarým. Sevdiðim beni var eden burada yatýyor derim. Hýçkýrýklarýmý duyarlar. Ölüler bile þaþar beni böyle aðlatana. Saatlerce dururum gitmem. Yakarým bütün sözcükleri. Kimse bilmez kimse anlamaz. Bir ben anlatýrým seni boþ caddelere.. Haykýrýrým hiç haykýrmamýþçasýna .. Ve senin için yakarým tüm heceleri. Yazarým gidiþine küfrederek yokluðuna isyan ederek beni de götür yanýnda diye yalvarýrým. Sonra suskunluðum baþlar içimde. Ve ben susarým. Senin için yanmýþtýr tüm bedenim.. kelimelerim .