Akla Ziyan
Akla ziyan umutlardı yazdıkları.
Kafasını kaldırdı.
Duvara yansıyan gölgesini
Ölüm sandı.
Kendi karanlığıydı gördüğü.
Sıkıldı.
Kalktı.
Ardından kapıyı kapatmadı.
Yolda yürürken sızılarını yokladı.
Hem aynı yerde,
Sabit,
Geçmek bilmez pişkinliğiyle çökmüş sızılarını...
Köşe başlarında bir bir yaşama sebeplerini bıraktı.
Ardına bile bakmadan…
Yürüdü.
Yürümek için en tekinsiz saatti.
Acılarını yokladı.
Yüreğin acıması için hep müsaitti zaman.
Yaşama sebeplerini tüketirken
Ardına bile bakmadı.
(
Akla Ziyan başlıklı yazı
Dogan Özcan tarafından
15.09.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
