Online Üye
Online Ziyaretçi
Bütün her şey saçma ve anlamsız. Tek bir gerçek şey
var o da sana olan tutkum. Benden gitmek isteyişini anlamalıyım.
Yani baktığım her yerden silmeliyim seni.
Tanımamalıyım suretini… gölgeni bile hissetmemeliyim.
Bana verdiğin her şeyi geri vermeliyim sana.
Temizlemeliyim tüm geçmişi. Bir bir söküp atmalıyım yaşanan anları.
Düşünüp mutluluk duymamalıyım. Ya da içim içim kahrolmamalı.
Zamana bırakmalıyım seni. Zamanla kaybolmalısın benden.
“Şimdi görmeyen gözlerim daha iyi bakmayı öğrendiler.”
Duymayan kulaklarım daha iyi işitmeyi seçti… Dokunuşlarım
daha da sağlamlaştı. Artık daha iyi düşünür oldum.
Bir filozof kadar irdeliyorum, hayatı doğruyu yanlışı
anlamaya çalışıyorum. Büyüyorum tek başıma .
Büyüdükçe ben , daha çok çoğalıyorsun içimde. Sonra
tekrar katili olduğumu anımsıyorum bu aşkın. Parçalara
bölüyorum kanatıyorum. Birleştiremiyorum! Tekrar var etmek
geliyor seni içimde kızıyorum kendime değişmiyorsun diye haykırıyorum.
Hak etmedin diye bağırıyor iç uğultularım… çığlıklar atıyorsun
durmadan içimde. Beni buraya hapsettin sol taraf göğüs kafesine !
İnlercesine ağlıyorsun .. Ben gitmedim! Sen gönderdin diye…
kendi kendimi bitiriyorum içimde. Zamana bıraktığım sen zamanla
gitmiyorsun. Resmen her şey donup kalıyor öylece. Bir müddet
sonra intihara kalkışıyorsun yüreğimde .. Kalp kapaklarıma
sıkıştırıyorsun. Kan pompalayan damarlarıma asıyorsun
kendini. Nefes almam zorlaşıyor o zaman. Ağrı duyuyorum.
Sol tarafım hep bir sızı içinde. Elimi koyuyorum avuç içimle
bastırıyorum okşarcasına. Vazgeçiyorsun belki de damarım
kopuyor ölemiyorsun. Çıkmak için yüreğimi kanatıyorsun
delicesine. İmkan/sızı başarmak istiyorsun. Ama başaramıyorsun.
Ben yaşadıkça ölüyorsun belki de bende. Sonra tekrar
inlemelerini duyuyorum. Hayır diyorsun. Sen yaşadıkça bende
yaşıyorum içinde. Beni var eden tek neden sendin.
Ama gitmemi istedin senden diyorsun. Haklıydın gitmeliydin.
Şimdi susuyorum. Ben sustukça sen konuşacak var diye bağırıyorsun.
Konuş diyorum. Susuyorsun. Ve yarım kalıyor tüm kelimeler.
Susuşun ölüm gibi şimdi ; gidişinden de beter …