Vuslata birikti sabahlar,
Avuç açmış yüreğim…
Mutsuz dönüşler yaşanır her sabah,
Gönül ferman dinlemiyor neyleyim…
Yağmur damlacıkları hüzün kokuyor,
Güneş küsmüş kurutmuyor.
Sahipsiz zamanlarda seninleyim.
Gölgeler sokuluyor usulca,
Geçmiş zamanlardan benliğime.
Gece de yalnızlığa gebe,
Arada bir canlanıyor, hatıralara varınca…
Kutsal bir mabet olur evim,
Yenmeyen,
İçilmeyen,
Dua ile özlenen…
Uykusuz uykulardan uyanınca,
Yüreğimde yine sen…
Hayatın gıcırdayan sesi,
Yırtıyor kulağımı.
Silkelensem,
Düşünmesem,
Özgür bıraksam dimağımı,
Alışmış tutsaklığa,
Yüzüm gözüm yaş içinde, Ah bir silebilsem!
Hep sevinçlerin yarısını yaşadım.
Ne güzel olurdu yeniden sevmeye başlamak!
Başlamak bir şey değil de, ya yine yarım kalırsa.
Sevmek,
Sevilmek,
Çok güzel şey doğrusu!
Doğrusunu buldum da, hiç yaşamadım.
Taze güller sundum da, kaldı gülün kurusu.
Çöle çevrilmiş gönlüm,
Takatim murat arar,
Bitmeden ahir ömrüm,
Yeni umutlar sarar.
Ne mey de teselli var, ne de bir yudum haram.
Sarartmış parmağımı, hiç sönmeyen sigaram.
Gül kokmuyor nefesim,
Dumana boğulmuşum…
Takvimler yaprak yaprak iyice yorulmuşum.
Ben mutluluğun şairiyim,
Özlem serptim rüyalarıma,
Mavi bir iklim düşümde…
Deniz gibi,
Gök gibi,
Yeşil bir fidan eşlik ediyor maviye.
Yola düştüm göçmen kuşlarla,
Müjdeler veriyorum sana,
Kokusunu duyuyorum vuslatın,
Tasasız giriyorum geceye,
Bekle mavi! Döneceğim yine…
Fidanlar yeşersin diye.
MEHMET FİKRET ÜNALAN
