Yayıldı kulaklarıma çığlıkların,
ve karşı koyamadım gidişine .
Açık kapılar kaldı arkandan ağlayan.
Vurup
çıkışların bile olmadı bu veda da.
Çok sevmek yetmedi haykırışlara.
Ağır geldi bu yaşanılan .
Kaldıramadı yüreğin.
Yalan söyle bana inanırım,
yalan olsa da demelerin kaldı koridor da .
Son içtiğin sigara hala masam da.
Çare olamadı sarılışlarım .
Gözyaşların la bir elveda bıraktın geri de.
Dönüşü yok bu sefer diyerek ayak
izlerin
haykırıyordu yüzüme.
Hele
gözlerini unutmak mümkün müydü?
Hoşça ‘kal’ deyişin de .
İstesem de gelemedim,
Arkan dan dur diyemedim.
Varlığını
da yokluğunu da aldın gittin.
İlk
defa gün doğmadı bu eve ,
ilk
defa 24 saat geceyi yaşattın .
Nefes
alışlarımı unuttum.
konuşmayı, yürümeyi,
bende ki seni unuttum.
Bana hayat veren sendin.
Sen gittin ben bittim.
Boynum bükük kaldı aşka .
Yalnızlığın tek akşamın da.
Tek bir sözün kaldı,
kulaklarım da çınlayan Hoşça ‘kal’…