Online Üye
Online Ziyaretçi
Ama bütün şiirlerini okudum,
Halen istediği yerde değil güzel yurdum.
Siz hiç gördünüz mü Nazım’ı?
Ya da görmediyseniz,
Şiirlerini okudunuz mu?
Alnımıza yazı mı?
Yani senin;
Fakir, cesur, çalışkan Millet’in,
Yine fakir,
Yine cesur,
Yine çalışkan…
Halen Mustafa Kemal’in dediği gibi;
Öğünüyor,
Çalışıyor,
Güveniyor…
Ama artık daha az çalışıp daha çok öğünüyor,
Ve maalesef güvenmiyor…
Ben de Nazım’ı hiç görmedim…
Ama bütün şiirlerini ezberledim,
Yine ağzı açık adamlar dinliyor bizi!
Yine açlar, dizi dizi…
Bıraktık gerçek hayatı dizilere sardık kendimizi.
Deli göz bebekleri büyüyor!
Daha da demirleşti bağrımız,
Çünkü hiç bitmiyor acımız, ağrımız.
İşçi, emekçi falan yok artık…
Hani var da yok gibi.
Maden ocaklarında ölüyoruz,
Umurumuzda bile değil…
El pençe divan,
Eğil babam eğil!
Artık şehitlerimize, askerimize yanıyoruz.
Terör denen belaya, ne başımızdakiler,
Ne de biz çare bulamıyoruz.
İskân almış derme çatma binalarda
Depremler gördük;
Doldurulmuş denizlere kurulan binalarda Öldük…
Denizler hakkını bizlerle beraber geri aldı.
Ama halen “Sus” işaretlerine uyuyoruz.
Kısacası usandık ve uslandık.
Ama onlar usanmıyor, uslanmıyor…
Bizler ölüyoruz onlar halen denizleri dolduruyor.
Ben de Nazım’ı hiç görmedim…
Ama bütün şiirlerini ezberledim,
Efkârlıyım, ustam, efkârlıyım!
Ama kimse vermiyor elini…
Ölümden korkmuyorum,
Düşünüyorum ölümü…
Ama ucuz ölüm düşünmüyorum…
Yedi tepe-i şehrimde bırakmak istemiyorum;
Gonca gülümü…
Dinle ey güzel insanım!
Dinle ey yurdum!
Hiç birini yapamıyorsak,
Bari analara kıymayalım,
Kıymayalım gelinlere efendiler,
Kıymayalım çocuklara…
Kıymazsak onlara,
Zaten her şey düzelecek o zaman,
Sızlatmayalım Mustafa Kemal’in kemiklerini,
Çatmasın kaşlarını o büyük kahraman…
Sızlatmayalım Nazım ustanın kemiklerini,
Bırakalım aymazlığı, vurdumduymazlığı,
Feyiz alalım ustadan.
Atalım yeniden kurtuluşa adımı,
Bunun adı ne yazı, ne kader…
Ağlatmayalım analarımızı,
“Sizi de bir ana doğurmadı mı?
Analara kıymayın,
Kıymayın efendiler!”
MEHMET FİKRET ÜNALAN