Þýmarýk güvercinler fýsýldadý kulaðýma, yine kasým !

Hüzünlerimden öperek düþürdüler kanatlarýný

Oysa ben hiç bir mevsime bu kadar  borçlu kalmamýþtým

Paramparça ettim bildiðim bütün tebessümlerini

Aþk,  simsiyah saçlarýndan çamurlar akýtýyordu ölümlü sevdalarýn her can çekiþinde

Kýymet bilmeyen bakýþlarýnýn harem-i ismetine iki büklüm süzülür göz yaþlarým

Aðladýðýmýn farkýna varmadan ýslatýrým yaðmurlarý

Ve bir yalnýzlýk serperim dað yamaçlarýna

Senin kokun bile yoktur

Rüzgara emanet edecek kadar

Özge masal sýcaklýðýnda üþürüm uykulardayken sen

Düþlerine hüzünlerden not býraktým yüreðine süresin diye

Gece yarýlarý somurtkan naralar eþliðinde

Pazarlýksýz geldi, yine kasým

Çalýntý umutlarýn sokularak koynuna

Acýyý çok sevdi daha býyýðý terlemeyen bu gönül

Yorgun bir mevsimin sarýlarak bacaðýna

Gökyüzünden güneþi kazýyarak öpmek vardý alnýndan

Ama ben, oyuncaksýz çocuklar gibi sensizdim

Bilmiyorum þimdi günahlarýmý da sever misin þeytaný kýskanmadan ?

Gözyaþlarýmý sürgün ettiðin bir yaðmur ülkesinde aðlýyorum artýk ben

Yalancý baharlara sýrnaþarak

Ve boðularak kasavet dolu kadehlerde

Yine kasým,

Yine, sitem uðurluyorum sýrtýna hasret örttüðüm güvercinlerle

Kaným hala sýcak

Ve gümüþ sýrmalý yanaðýný okþuyor

Yaþamaktan vazgeçiren gözlerine yemin olsun ki