Ağlar Irmaklar

Bir damla düşerse toprak tenine,

Gider dere olur bak düzenine.

Nice güzellerden bir tanesine,

Özünden yanarda çağlar ırmaklar.

Dağlardan düzler iner dereler,

Toplanır çay olur bendin pareler.

Üstünü örterken kızıl hareler,

Vuslata diyerek ağlar ırmaklar.

Geçer ovaları setleri aşar,

Yarlar kadir bilmez aşağı düşer.

Selini soruyor kendine beşer,

Eriyen karlara bağlar ırmaklar.

Gün inip de ay ışığı vurunca,

Türkü yakar sevdaları örünce.

Can özünü deryalara verince,

Gün batımı gönül dağlar ırmaklar.

Gönül arzuları kıvrılır gider,

Gölleri geçerken sileli eder.

Ummana dalarken gölü yâdeder,

Eyüp’e bir ümit sağlar ırmaklar.

Eyüp Şahan