Sen öylesine bensin ki ;

yaþamanýn anlamlý olduðunu,

ilk kez bu kadar hissettirdin bana.

Hayatýma kim girerse girsin.

 Kimse senin kadar olamadýðýný anladým.

 Ölçülemeyen mesafenin ardýn da o yatan,

 büyük saçmalýðý anladým.

 Þimdi ayrýlýðýn aslýnda hiç gerçek,

 olmadýðýný benden hiçbir;

 zaman gidemeyeceðini anladým.

 Birlikte yapamadýðýmýz anlarýn

 bize kattýðý huzursuzluðu,

 sen yokken daha iyi canlandýrdým kafam da .

 Öylesine olmadýðýný bir ömür benliðimde;

 yaþayacaðýný sensiz geçen yýllara,

 lanetler savurdum her seferin de .

Taarruza geçtim ardýndan .

 Topyekun kalamadým parçalandým.

Yenildim yýktýlar beni söyleyemedim.

Nereye gitsem sen durdun karþým da .

Gözlerine bakmaktan hiç karýþamadým topraða.

 Þaþkýndým beni böylesine durdurduðuna.

Can dedin býrakma savaþ yokluðumla.

Yokluðun Ýstanbul boðazý ;

kadar kalabalýk göremedin.

Yani gürültü, kaza , intihar …

 Bu kadar kalabalýðýn yok ettiði her þey.

Bir kemanýn gýcýrtýsý kapý gýcýrtýsýna eþit olur mu ?

 Hayýr bana yokluðun deðil varlýðýn lazým,

 gidiþlere dönüþler iniþlere çýkýþlar lazým.

 Öylesine lazýmsýn ki bana .

 Nefes aldýðýmý o zaman anlarým.

 Hadi tut ellerimden þimdi,

 karanlýktan aydýnlýða çýkalým.

Sen beni solu ben seni .

Kokuna hasretim hadi.

 Avuçlarýna al gözyaþlarýmý.

 Sana karýþýyým, Sen bana karýþ.

 Bütün olalým can olalým.

Yalnýzlýktan kurtar beni.

 Boynumu eðdir aþka.

Ve çaðýr beni sol yanýna.

Öylesine deðil sonsuza gidelim seninle.

Düþmekten kurtar beni. Yürüme koþ bana.

Ve öyle kollarýna al ama gitme sakýn benden gitme!