Online Üye
Online Ziyaretçi
Bazen kıskanıyorum seni, hemde nelerden kıskanıyorum bir bilsen, mesela kullandığın bilgisayardan kıskanıyorum. Bir bilgisayar kadar yakın olamadım sana, hissedemedim ellerinin sıcaklığını. Kullandığın telefon bile benden daha yakın oluyor sana, hiç yanağına dokunamadım. Uyurken örtündüğün örtüden bile kıskanıyorum seni, ben sana böylesine hiç sarılamadım.Okuduğun kitaptan, yattığın yataktan, çay içtiğin bardaktan bile ve dahası...
''Bu nasıl bir sevgi'dir?'' diye sorduğunu duyar gibiyim. Sen bunun adına ''saplantı'' diyorsun aslında, biliyorum. Ama belki de ilk kez, bana karşı yanılıyorsun. Bu nasıl bir sevgi, biliyor musun?Cevap vereyim: Bu , karşılıksız olduğunu bile bile, koşulsuz ve geri dönülemez bir şekilde, özgürlüğüne dokunmadan ve uzaktan hissetmeye çalışılan, içinde hep iki kelimelik bir hasretle yanıp tutuşulan bir sevgi. Elin eline değmesede avuçlarını terleten bir sevgi. Gururu yerlere serdiren, kalabalığın tam ortasındayken bile, gözleri yollara daldıran bir sevgi. Öyle bir sevgi ki, saatini senin geleceğin zamana kurduran bir sevgi. Bu, bazen bir çocuk gibi saçmalamayı göze aldıran bir sevgi. ''Başım ağrıyor'' dediğin zaman, ''lütfen Allah'ım, onun yerine benim başım ağrısın'' dedirten bir sevgi. Bu, senin için bir saplantı olsada, sevenin için gerçek bir sevgi. Sana kırılsada, ''ben iyiyim'' dedirten, ağlarken bile gülümseten bir sevgi. Senden gelecek en kötü şeye bile razı eden, seni sensiz yaşamayı öğreten bir sevgi.
Bu, geceleri en son düşünülen, sabah ilk akla getirilen bir sevgi. Bu anlayana, gerçek sevgi de, anlamayana saplantı, takıntı, yüzsüzlük ve... İşte ne dersen de öyle bir sevgi.