- Merhaba dostum.
- Merhaba
- Çok beklettim mi?
- Yok bende yeni geldim.
- Bekletmediðime sevindim.
- Bende beklemediðime sevindim.
- Nasýl?
- Biliyordum yani geç geleceðini.
- Nerden biliyorsun?
- Bunu bilmek için müneccim olmak gerekmez. Sen ne zaman, hangi randevuna zamanýnda geldin ki?
- Sinirlisin
- Hayýr deðilim. Ne diye sinirli olacakmýþým ki?
- Þimdi þöyle anlatayým; sen normal zamanda bu þekilde bir soru sormazsýn. Ayrýca sen sinirli deðilsen ben neden endiþeli olayým?
- Nasýl yani?
- Beni bilirsin, sinirli insanlar karþýsýnda huzursuz ve endiþeli olurum. Þu anda da öyleyim
- Ben sinirli deðilim.
- Tabi tabi, yan masadaki abi sinirli. Benim de altýncý hissim kuvvetli olduðundan bunu hissedebiliyorum.
- Ya býrak þimdi laf salatasýný, sen ne yaptýn onu anlat.
- Çay gelmeden aðzýmdan kelime düþmez masaya.
- Çayla çalýþýyorsun yani
- Yani.
- Garson bey, çaylarý tazeleyelim.
- Garson bey mi? Senin kibarlýðýný yesinler. Hocam filan desene ya. Ne antika adamsýn ha.
- Ya benimle uðraþmasana.
- Bir de çaylar tazelendiðine göre bayatlamýþ olmalý, buna zaman içinde cereyan edeceðinden beklemiþ olmalýsýn beni.
- Zekana hayraným.
- Zeka deðil. Bildiðin klasik mantýk.
- Bildiðim.
- Evet bildiðin. Bu sinir harbine bir son verecek miyiz?
- Bu bir tehdit mi?
- Sanýrým deðil. Tamam tamam bir daha randevularýmýza gecikmeyeceðim. Bu randevu kelimesi de hiç olmadý ya neyse. Eþcinsel gibi hissettim kendimi.
- Aðzýný topla, geri dönülmez bir yola girmek üzeresin.
- Tamam tamam.
- Çaylarda geldi, anlat bakalým.
- Çay tamam da bir de sigara olsa.
- Ohooo! Ama sen uzatýyorsun.
- Öyle
- Senin yüzünden sigarayý býrakacaðým ha.
- Ne güzel iþte, bende býrakýrým o zaman.
- Ya sen var ya resmen ömür törpüsüsün.
- Evet annemde hep böyle söyler.
- Sen meseleyi anlatacak mýsýn?
- Abi mesele gayet basit. Okula gittim iþte. Her zamanki gibi ilk derse girmedim. Biliyorsun sabahlarý kendime gelemiyorum. Attým kendimi kafeteryaya. Sende yoksun ki bana koyu bir kahve ýsmarlayasýn. Ne yapayým bende kendi kahvemi kendim aldým.
- Yakýnda seni nüfusuma geçireceðim zaten.
- Ama bunlar kýrýcý cümleler ya. Bak küserim anlatmam.
- La ne naz yapýyorsun, anlatsana.
- Neyse, kahvemi yudumlarken bizim Betül çýktý geldi.
- Hangi Betül?
- Kaç tane Betül var? Bizim sýnýftaki hani býyýklý olan.
- Haaa.
- Bak sende hatýrladýn.
- Bu Betül sana asýlýyor haberin olsun.
- Vallahi istediði kadar asýlsýn. Ben býyýklý kýz sevmiyorum.
- Bende.
- Neyse iþte. Betül’de benim gibi derse girmemiþ. Asým hocayý biliyorsun, kendisi yardýmcý doçent ama kýllýkta profesörlüðü var.
- Biliyorum biliyorum. Ne gýcýk adam ya. Onun dersi miydi?
- Ýlk ders onunmuþ. Ýyi ki girmemiþim.
- Bak devamsýzlýða dikkat et.
- Bak. Bu tabloyu görüyor musun?
- Ne tablosu o?
- Devamsýzlýk tablosu. Daha iki haftam var.
- Var ya senin yatacak yerin yok ha. Þu tabloyu hazýrlayana kadar derse vakit ayýrsan okul bitmiþti.
- Babam gibi konuþma ya.
- Ama tablo iyi fikir ha.
- Tabi oðlum ne sandýn? Betül’le ottan çöpten konuþurken bil bakalým konu nereye geldi?
- Nereye?
- Sen tahmin edeceksin.
- Bana mý?
- Evet sana geldi. Ya sen kendini ne kadar büyütüyorsun ya.
- Tamam oðlum artislik yapma.
- Funda’ya geldi konu Funda’ya.
- Eeeee?
- Haberler kötü dostum. Bunlarý sana söylemek istemezdim ama bizim Funda’nýn memlekette sözlüsü varmýþ.
- Ciddi mi?
- Betül’ün söylediði öyle.
- Benim ismimi vermeseydin bari Betül’e.
- Yok ya senin ismini vermedim bir arkadaþ dedim.
- Ýyi demiþsin.
- Yani Funda iþi yatar dostum, sýkma canýný.
- Ne sýkacaðým ya. Benimkisi öylesine.
- Tabi tabi. O yüzden iki aydýr baþýmýn etini yiyordun.
- Arkadaþým deðil misin oðlum? Senin baþýnýn etini yiyeceðim tabi.
- Eyvallah bir þey demedik.
- Demek memlekette sözlüsü varmýþ.
- Yazýlýsý da olabilirdi.
- Aman ne dahice espri.
- Üzüldün mü?
- Yo ne alakasý var? Gayet mutluyum.
- Belli oluyor. Ama bence durum böyle deðil.
- Nasýl peki durum?
- Sen demedin mi Betül sana yazýlýyor diye.
- Dedim.
- Bende Funda’nýn sözlüsü filan yok.
- Betül Funda’yý kendim için soruyorum sandý, bana yalan söyledi.
- Ciddi misin?
- Ben öyle tahmin ediyorum. Bunlar klasik yalanlardýr oðlum.
- Hadi ya. Tabi caným. Kýz üniversite okuyor, ne memleketi ne sözlüsü? Akýl var mantýk var.
- Doðru. Hem Funda’nýn tutup da iliþki durumunu Betül’e anlatacaðýný hiç sanmýyorum. Zira hiç aralarý yok.
- Öyle mi?
- Öyle tabi. Kýzlar böyledir oðlum.
- La sende ne kadar çakalsýn la? Her þeyi biliyorsun.
- E anlarým biraz. Ben geçen sene psikoloji kitaplarý almýþtým taksitle hatýrlýyor musun?
- Evet.
- Hepiniz gülmüþtünüz bana.
- Hatta ben kefil olmuþtum.
- Ýþte o kitaplarýn sayesinde insanlarý biraz tanýyorum o kadar.
- Ya senin þu kitaplar nerdeydi?
- Vay babam vay! Kiralarým kitaplarý.
- Ya sen ne kadar çýkarcýsýn ya.
- Ýþine gelirse, az dalga geçseydiniz sizde.
- Tamam sen onu býrak ta benim bu Funda iþi bitmedi diyorsun yani.
- Bence bitmedi.
- Ne yapmalýyým peki?
- Oðlum önce kendini çözmelisin.
- Nasýl?
- Sen gerçekten seviyor musun kýzý? Yoksa yalnýzca takýlmak mý istiyorsun?
- Seviyorum la.
- O zaman çýkacaksýn kýzýn karþýsýna bülbül gibi öteceksin. Bunun baþka çaresi yok. Aracýyla filan olmaz bu iþler.
- Öyle mi diyorsun?
- Tabi oðlum, ne demiþ büyük düþünür Tarkan?
- Ne demiþ?
- ‘’Yürekli olmadan meydan okumadan yaþanmaz aþk’’ yüreðin yoksa aþýkta olamazsýn zaten mantýken.
- Evet evette nasýl olacak bu iþ.
- Onu ben bilemem. Ben co-pilotluk yaparým ama gerisine karýþmam. Dümen sende olmalý.
- Doðru söylüyorsun. Hadi okula gidelim o zaman.
- Sebep?
- Funda ile görüþeceðim.
- Saçmalama ya. Damdan düþer gibi olur mu?
- Ya nasýl olacak?
- Yavaþ yavaþ olucak. Sen bana býrak. Bugün unut bu iþi yarýn hallederiz. Sende kýzýn numarasý var mý?
- Var.
- O zaman damardan kan alýmýna mesajlarla baþlayacaksýn.
- Az çakal deðilsin ha.
- Öyleyimdir.