Sýcak bir yaz günüydü. Aylardan muhtemelen hazirandý. 1986 ya da 1987 yýllarý. Güneþ, Orta Anadolu'nun köyden herhangi bir farký olmayan küçük bir ilçesindeki kerpiçten yapýlmýþ, toprak sývalý iki odalý evin üzerindeki toprak damý deyim yerindeyse tam manasýyla kavuruyordu. Bahçedeki kayýsý aðaçlarýnýn gölgesi yaz sýcaðýnýn çöle çevirdi bahçedeki serin vahalara benziyordu. Evin bahçesinde oyun oynayan dört yaþýndaki Murat, yere eðilmiþ, toprakla ve taþlarla oynuyordu. Murat ailenin ilk çocuðu ve ilk torunuydu. Babasýnýn üç kardeþi daha vardý. Babasý, annesi, babaannesi, dedesi ve amcalarý ayný bahçenin içindeki iki evde yaþýyorlardý.

Ýlk ev babaanne ve dedesinin evi. Bu ev kiremit çatýlý üç oda bir salon, geniþ bir balkon ve kömürlükten oluþan kerpiçten yapýlmýþ bir evdi. Bu evi babaannesinin babasý ve dedesi birlikte yapmýþlar ve senelerce ayný çatý alýnda yaþamýþlardý. Bu ev ve ilçedeki bir çok ev ayný düzenden yapýlmýþtý. Bunun nedeni ise ilçede kaymakamlýk konutunun projesinin ilçe halký tarafýndan birçok evin yapýmýnda kullanýlmýþ olmasýydý. Zamanýnda yapýlabilecek en güzel evlerdendi. Döneminde inþa edilen her ev kerpiçten yapýldýðýndan bu evde kerpiçten yapýlmýþtý. Evin tavanlarý kalýn kütüklerden ve hasýr sergiden oluþuyordu. Harcanan emek ve alýn teri ile oluþmuþ bir baba ocaðý.

Zamanla önce Murat’ýn babasý doðmuþ, ardýndan amcalarý dünyaya gelmiþ ve elbette bu sýrada Murat’ýn babaannesinin babasý, dedesinin kýz kardeþi ve büyükler birer birer öbür dünyaya göçmüþlerdi. Evin en büyük oðlu olan Murat’ýn babasý Yaþar on sekiz yaþýna girince evlendirilmiþti. O zamanlar on sekiz yaþ evlenmek için geç bile sayýlýrdý. Ama Yaþar evlenmeden önce babasýnýn evinin yanýna Murat’ýn doðduðu ve büyüdüðü ev olan kerpiçten yapýlmýþ, toprak sývalý, toprak damlý bir ev yapýlmýþtý bizzat babasý ve dedesi tarafýndan. Yaþar Murat’ýn annesi Yasemin ile evlendiðinde bu evde yaþamaya baþlamýþlar ve Murat’ta bu evde doðmuþtu. Çevresinde annesi, babasý, babaannesi, dedesi ve amcalarýyla dolu olan bu kalabalýk evde, Murat’ýn dünyasý bu iki evin güneyindeki yaklaþýk iki yüz metrekarelik, içinde kömürlük, odunluk ve kiler olan, elma, kayýsý, iðde ve dut aðaçlarý bulunan bahçeydi. Küçük elleriyle topraðý kazarken, annesi Yasemin’in sesiyle irkildi.

"Murat, oðlum, gel buraya! Þimdi þu pencereden gireceksin ve civcivi yakalayýp bana vereceksin! Girsene içeri a oðlum bakma öyle avanak avanak! Bak, civciv kaçmýþ, onu yakala da getir," diye seslendi annesi. Murat koþa koþa annesinin yanýna gelmiþ ve annesinin verdiði talimatlara þaþýrmýþtý, annesinin sesine karþý koymak istese de, annesinin ýsrarý ve zorlamasýyla baþýný eðip içeriye doðru yöneldi. Her þey bir anda oluvermiþti. Annesinin yanýnda babaannesi de vardý.  Aslýnda ne odaya girmek ne de civcivi kovalamak istiyordu. Ayrýca neden evin kapýsý kilitliydi, neden kapýdan deðil de pencereden girmek zorunda kalmýþtý, civciv neden kaçmýþtý bunlarýn hiçbirisini bilmiyordu.

Evin mutfak olarak kullanýlan odasýna giden kapýnýn ve evin ana kapýsýnýn kilitli olduðunu sonradan fark etti. Kapý neden kilitliydi, hatýrlamýyordu. Belki de hatýrlamak istemiyordu. Gözleri pencereye takýldý. Pencerenin sinek teli yýrtýktý ve içeri girmek için bir yol sunuyordu.

Murat, küçük bedeniyle pencerenin kenarýna tutunarak zorlukla içeri týrmandý. Ayaklarý yere deðdiðinde bir an sendeledi, sonra hemen civcivin peþine düþtü. Civciv, parlak kýnalý kanatlarýyla odayý bir uçtan diðerine hýzlýca geçiyordu. Murat, minik adýmlarýyla onu takip ediyordu, ama bir türlü yakalayamýyordu.

Babaannesi Havva, Murat’ýn annesi ile birlikte mutfaðýn penceresinden torununu izliyordu. "Yavaþ ol Murat, dikkat et, kýrýp dökme bir þeyleri," diye uyardý yumuþak ama kararlý bir sesle.

Murat, civcivin peþinde durmaksýzýn koþtururken, annesi Yasemin Murat’a talimatlar veriyordu. Baþýnda yazmasý, elleri unlu, biraz yorgun ama her zamanki þefkatiyle dolu deðildi sanki. Murat civcivi elinden her kaçýrdýðýnda annesi biraz daha sinirleniyordu. Bir yandan da 

 "Murat, dikkat et oðlum. Bak, zarar verme hayvancaðýza," diye söyleniyordu.

Ama Murat, civcivin peþinden koþmaktan yorulmuþtu. Tam yakalayacak gibi oluyor ama civciv avuçlarýndan kaçýveriyordu. Nihayet civcivi köþeye sýkýþtýrdý. Küçük ellerini civcive doðru uzattý. Tam yakalamýþtý ki bir çýðlýk yükseldi. Civciv, kanadýný incitmiþti. Murat ise civcivin yakalandýðý için baðýrdýðýný sanýyordu. Ancak yakalamak için fazla sýkmýþ olacaktý civcivi ki kanadý kýrýlmýþ olmalýydý.

Annesi ve babaannesi mutfaðýn penceresinden Murat’a baðýrmaya ve azarlamaya baþladýlar. Annesi civcivi korka korka da olsa mutfaðýn penceresine götürdü ve ayný korku dolu ifade ile titreyerek annesine teslim etti. Annesi civcivin kanadýnýn kýrýk olduðunu görünce yüzü asýldý. "Eyvah! Murat! A salak oðlan! Neden dinlemedin beni? Yazýk oldu hayvancaðýza," dedi sert bir sesle. 

Babaannesi de torununa biraz kýzgýndý, ama içi de burkuluyordu. "A kuzum, niye dikkat etmedin? Görmedin mi hayvancaðýzý? Yazýk ettin ona." dedi.

Murat, suçlulukla yere baktý. Küçük yüreði sýkýþmýþtý, yaptýðý hatayý telafi edememenin çaresizliðiyle doluydu. Gözyaþlarý yanaklarýndan süzülmeye baþladý. Hiçbir þey söyleyemedi. Ýçinde keskin bir býçak içini boylu boyuna kesiyordu sanki.

Annesi Yasemin ve babaannesi Havva, Murat’ý orada unutup civcivle ilgilenmeye baþladýlar. Murat kapýsý kilitli mutfakta tek baþýna kalakalmýþtý. Ne yapacaðýný bilmiyordu. Aðlamak istiyordu ama aðlayamýyordu da. Sonunda Murat, gözyaþlarý içinde baþýný salladý. Tek baþýna yapayalnýz ne kadar o oda da kaldý hatýrlamýyordu.

Murat bu anýyý ömrü boyunca hiç ama hiç unutamayacaktý. O gün, küçük yüreðinde büyük bir iz býrakmýþtý. Civcivin kýrýlan kanadý ve annesiyle babaannesinin azarlamalarý, çocukluðunun unutulmaz bir anýsý ve daha da kötüsü bir travmasý olarak senelerce canlý kalacaktý. Murat ömrü boyunca birileri tarafýndan çaðýrýlmaktan, görevlendirilmekten, sorumluluk almaktan korkacaktý.

Bu da bu hikayenin þiiri;

KIRIK KANATLARIN GÖLGESÝNDE

Sýcak bir yaz günü yoksa haziran mýydý?

Orta Anadolu'nun kucaðýnda,

Ve toprak damlar altýnda,

Silikleþemeyen her daim canlý  anýlar mýydý?

Kerpiçten bir evde doðdu anýlar,

Kavurucu güneþin altýndaki cennetinde

 Murat oyunlar oynar.

Dört yaþýnda bir çocuk, toprakla dans eder,

Kayýsý aðaçlarýnýn gölgesinde serinlik arar.

Elma, kayýsý, iðde ve dut,

Bahçede büyür Murat ve içindeki umutlar.

Annesinin sesiyle irkilir,

"Murat, gel buraya, civcivi yakala."

Küçük yüreðiyle anlamaz, sorgular,

Neden pencere, neden kilitli kapýlar?

Küçük bedeniyle pencereye týrmanýr,

Ayaklarý yere deðer, sendeleyerek bakar.

Civciv odada uçuþur,

Murat peþinden koþar,

Yakalamak için çýrpýnýr.

Babaannesinin sesi, yumuþak ama kararlý,

"Yavaþ ol Murat, kýrýp dökme sakýn."

Annesi Yasemin, biraz yorgun, biraz sabýrsýz,

"Murat, dikkat et oðlum, zarar vermekten sakýn."

Murat civcivi köþeye sýkýþtýrýr,

Küçük elleriyle kavrar, ama çok sýký.

Bir çýðlýk yükselir, kanat incinir,

Murat, suçlulukla bakar, gözyaþlarý dökülür.

Annesi ve babaannesi azarlarken,

Küçük yürek daha da sýkýþýr.

Civciv, kýrýk kanadýyla çaresiz,

Murat’ýn küçük dünyasýnda koca bir hüzne dönüþür.

Yalnýz kalýr mutfakta, kilitli kapýlar ardýnda,

Gözyaþlarýyla hatýrlayacak bu aný,

Küçük bir civcivin kýrýlan kanadý,

Çocukluðun acý bir hatýrasý.

Ve o gün, kalbinde bir iz býrakýr,

Kýrýlan kanatlarýn gölgesinde büyür korkular.

Bir daha hiç unutamayacak,

Bir daha hiç ayný olmayacak.

Murat’ýn dünyasý, kalabalýk ama yalnýz,

Görevler ve sorumluluklar hep aðýr.

Bir yaz günü, bir çocuk anýsý,

Bir ömür boyu sürecek bu travma.