Online Üye
Online Ziyaretçi
“İhtilal görmüş adam” Demişti Yasemin
Şimdi bir aşk od’una yanar yüreğim
Kurutup sakladığın mavi gülünle
Harabeler yarattın susan dilinle
Kim bilir daha kaç ihtilal göreceğim?
Kim bilir daha ne kadar kanayacak yüreğim?
Kaç geceyi öptüm sensin diye yar
Gecenin zulmeti bile yar oldu bana
Bir sen anlamadın bir sen
Tanısan geceleri ben gibi sevsen
Ektiğimi biçiyorsam yar
Bir haber versen
Susmasan
Bir haber versen…
“Bilekleri kan içinde” Demişti Yasemin
Şimdi o bilekleri sen zincirledin
Kaç mevsim ağladım elim böğrümde
Vuslatı bekleyen mavi gülümde
Halen saklıyor musun?
O gülü ey yar!
Susma söyle
Kilit mi var dilinde?
Susma söyle yar
“Gözlerinde gizi var İhtilal’ in” demişti Yasemin
Şimdi o gözlerde yaşayan senin matemin
Beyaz gülden yaratmıştım ben o maviyi
Siyaha boyadım kendi elimle
Aylar oldu çektim artık cezamı
Prangadan daha mı prangasın sen?
Sızlıyor yüreğim,
Sızlıyor lime lime edilip de
Günler sonra nerede olduğumu sorup da
Bir kasabalıdan öğrendiğim
Söğüt kasabasında bulduğum bedenim
İki dudak arasında biter matemim
Kesip atıp kalem kırmak reva mı?
“Bedeninde izi var İhtilal’ in” demişti Yasemin
Şimdi o yürek senin uğrunda savunmasız bir cenin
Varamadan vuslata tanışırsam ölümle
Gelme artık
Sakın gelme kurutup da sakladığın mavi gülünle
Sabır taşı çatladı
Yarattığın veçhile
Ya dön
Ya da dönmem de ey yar!
Bitsin yaşanan çile
Son bir kez göster yüzünü
Sarılmadan ölümle
Son bir kez göster ey yar!
Artık sustu yasemin
Konuşmadığından değil
Sonsuzluğa eren haliyle duamda
Hasletine yakışmayan ölümle
O şimdi
Bıraktığı derin acıyla
Yüreğimin bir başka yerinde…
Konuşmanın sırası sende ey yar!
Son bir kez konuş benimle
Son bir kez gel kurutup da sakladığın mavi gülünle
Konuş artık kanattığın yüreğimle
Ve sonra
Bu akşam
“Ey İhtilal yorgunu usta yürek” Dedi bana bir şair
İnan bu şiiri yazmazdım o şair konuşmasa
“Olur ki geçmiş zaman” Der geçerdim
Yani diyeceğim;
Susmuyor şairler
Susmuyor yaseminler
Gerisi yalan
Bizi bir birine bağlıyor yürek ve us
Sen istediğin kadar sus
“Sel oldu kum oldu senden kalan”
Sus ey yar!
Sus!
MEHMET FİKRET ÜNALAN