Online Üye
Online Ziyaretçi
Acı yazsa da dilim…
Günahında öp beni sevgili günahsa gün_ah
İpe asıp geçmişi…
İçimdeki büyümemiş çocukluğum ol…
Yorgun şehir gözyaşı döküyor
Gece bir daha yasa bürünüyor demimin kimliksizliğinde…
Biliyorsun; seviyorum seni yaktığı güneş kadar,
Biriktirdiğim umut dolu yanlarımı
Üzerine hüzün yağmurları yağıyor şimdi,
Islanıyorum hüznümce,
Mat izlenimlere bürünüyor sevdamın resmi…
Gereksinimlerini karşılayamadım üzgünüm
Yakmalıyım belki de tonsuz söylemlerimi
Kara kışları yaşasam da,
kendimi özgür sandığım avuçlarında…
Özledim seni…
Yorgunluğumun gülümseyen resmi,
Tedirgin sokaklarımın lambası,
Soluduğum biçare nefesim…
Yakmalıyım beklerken seni yazdığım mektupları,
Gülümsemesi eskimiş eski portrelerde
Nifaktan uzak, ereklerimin yelpazesinde
Çarmıha germek gerek belki de beklentilerimi
özlemlerimi…
Seni özlemek kara kışlarında
Bulutsuzluk özlemidir…
Şimalin ayazında sıcaklığında yanmaktır.
Dikenlerin üstünde yürümek olsa da seni özlemek;
Ben seni hep özlüyorum…
Şimdi
Öp beni;
Öp ki; vazgeçsin her gün kendini darağacına asan düşlerim…
Sinemin orta yerine kurduğun tahtın
Kara bir baht kurmasın evvelime…
Dilinin ucundaki sevdada arıyorum kendi izlerimi
Buzlu camlarda kardan hayaller kurarken.
Kar yağışında öpmek istedim sevdana dair iç çekişmelerimi,
Bırak, fırtınalarında ala bolara oldun bu beden,
Sahipsiz ve kimsesiz kalayım.
Seni özlememişsen…