PEÇETELER

ß

Bir edebiyat dersinde filizlendi bu kitabýn her bir harfi ve her harften mürekkep kelimeleri. Kalorifer kenarýnda tespih taneleri gibi dizilmiþ birkaç sýranýn en sonuncusunda alevlendi kitabýn her bir hecesi. Önce kelam yazý oldu peçeteye döküldü, ardýndan sýr oldu kalpte mimlendi.

Dört sýrdaþ, dört yoldaþ, en önemlisi dört dostun kaleminden, gönlünden, ruhundan, bedeninden kýsacasý her bir zerresinden çaðlayanlar burada kelam oldu, burada kelimelere dönüþtü. Her bir kelime önce tartýldý katrelerin nasibince, ardýndan biçildi terzilerin ölçüsüyle.

Her biri de kendi dünyasýnda duvarlarýn üzerine týrmanmaya çalýþan dört kiþiydi. Itýr kokularý, taze reyhanlarýn arasýnda filizlenen, dikenlerle mücadele eden dört arkadaþ idiler. Dostluklarý önce garipseme, yerme, ardýndan sevme ile pekiþen dört kiþi… Her biri de ayrý dünyanýn, her biri de kurduklarý ayrý düzenin bir parçasýydýlar.

Galip, kelimeleri metne, metni kitaba dönüþtüren, belki de en konuþkaný, en asabi görüneniydi. Her bir konuþmasýnda sýnav, her bir sýnavýnda ise dost düþman ayýrt eden haliyle devamlý kendine çizmeye çalýþtýðý yolda ilerlemeye çalýþýrdý. Siyah saçlý, kahverengi gözlü –her ne kadar sýk sýk deðiþse de-, uzun boylu, kitabýn temellerini atan kiþiden birisiydi. Mehmet’le ikizlerdi okuldaki herkesin nazarlarýnda. Me

Ebru, umursamazdý. En azýndan umursamaz gibi görünmeye çalýþýr; ama umursamamak için çabaladýðý þeyleri içindeki fýrtýnayla dindirmeye, çözümlemeye, anlamaya uðraþýrdý. Her daim Galip’in önündeki sýranýn üzerinde kafasýný büker, derince bir nefes alýr, ela bakýþlarýyla ders arasýnda en azýndan mütebessim bir bakýþla “o konuyu” anlamadýðýný dikte ederdi. Her zaman her þekilde ve nerede olursa olsun birilerinin yanýndaydý. Siyah ve gür saçlý, ela gözlü birisiydi.

Mehmet, grubun diðer üç üyesine nazaran oldukça farklý birisiydi. Kalbiyle, aklý arasýnda kin, nefret, kötü düþünceden beis bulundurmaz, her daim yanlýþ anlamalarýndan dolayý, ne yaptýðýný bilemeden sevdiklerine zarar verirdi. Hani “hatanýn neresinden dönersen kârdýr” ya tam da bu söz onun için biçilmiþ bir kaftan, uzunca boyunun üzerine geçirilmiþ bir ferace gibiydi. Yaptýðý hatayý en çabuk þekilde anlayan belki de oydu dörtlünün içinde. Kahverengi gözlerinin gerisinde sakladýðý o masum, tebessümlü, saf ve berrak bakýþlarýnýn altýnda sevdiklerine zarar vermeyecek bir yüreðin sýcaklýðý vardý. Uzun boylu, kumral saçlý, açýk kahve gözlü birisiydi. Galip’in ikiziydi diðerlerinin nazarlarýnda.

Azize, asi, hýrçýn, inatçý, en önemlisi de bu kitabý filizlendiren diðer bir aza. Her zaman yanýnýzda bulabileceðiniz birisi ve simsiyah gözlerinin altýnda yatan, uysal bir kýz edasý. Sevdiklerini tam seven, sevmediklerini hiçbir zaman sevmeyen birisi… Kolay kolay vazgeçmeyen, azminden feragat etmektense diðer þeylerden feragat etmeyi yeðleyen, tuttuðunu koparan birisi… Zor yolda yanýna aldýðý dostunu da katarak, bir sýrdaþ, bir yoldaþ edasýyla yürüyen, ufak boyunun arkasýna sakladýðý haným hanýmcýk bir edayla her zaman yanýnýzda olacak birisi. Siyah saçlý, kömür karasý gözleri onun fiziksel özellikleri.

Evet, dört yoldaþ, dört sýrdaþ ve bu dört kiþinin peþinden diðer tüm arkadaþlýklar. Ülkemizde sýradan bir halkýn lise hayatý ve lisenin, en önemlisi de liseli dostluklarýn insan karakterine olumlu, olumsuz etkileri.

Bazen “çýkarcý” oldular, bazen “artist”, belki de birbirlerini destekledikleri için pek de sevilmediler; çünkü dördü de birbirini desteklemek için vardýlar. Issýz bir çölün ortasýnda ya da hayvanlarla dolu bir ormanýn ortasýnda, dördü de halkanýn tam ortasýndaydýlar. Kime saldýran olursa, dördü de birlikteydi ve dördü de yekti.

Ve bir gün ayrýlsa da yollarý, bu kitap birleþtirecek onlarý!

NOT: Dört dostun gözünden diðer dostlar anlatýlacaktýr, lütfen alýnganlýklara mahal vermeyelim. Sadece baþkarakterler bu dört kiþidir.