Sonra ellerimi açıyorum semaya doğru
Yağmur damlası misali ''SEN'' yağsın diyorum
Her damlada biraz daha ''sen''
Sonra sağanak oluyorsun
Gök gürültüsünün arasından sıyrılıp,
Kanayan ruhuma merhem oluyorsun.
Korkuyor diyorum
O yüzden sağanak olarak düşüyor,
Semaya açtığım ince bileklerime
...
Korkma!
Korkma diyorum,
Gözyaşlarım yağmurla ıslanırken
Gök gürüldüyor
Ve ''Sen'' korkuyorsun
Her damlada biraz daha büyüyüp
Yüreğimin en ucra köşesine düşüyorsun...
Titriyor bileklerim
Parmak aralarından sızı yorsun
Yine ayrılıyorsun benden
Katran katran boş-alıyorsun
Toprakla bütünleşip,kayboluyorsun bir anda
Gitme diyemiyorum
Düğümleniyor boğazımda ''sen'' naraları
Sesim çıkmıyor,nefes alamıyorum.
Ve ''SEN''...
Her geçen saniye terk ediyorsun beni
Gök gürültüsü kesildi
Ve ''sen'' ayrılıyorsun
Her Damlada biraz daha büyüyüp
yüreğimin en ucra köşesine düşüyorsun
Yağmur durdu artık
Ve ''sen'' yine kayboluşlar dasın
Aklınca yeniden varoluşlar dasın
Tutamadım ellerimde
Kavanozda biriktirmeyi akıl edemedim
Ve ''Sen''
Sağanak olarak yağdığın avuçlarımdan
Damla olarak düşüyorsun torağa
Yağmur yağmıyor artık
Ve ''Sen'' her damlada biraz daha ayrıldın benden
Oysaki ben,
Bir ''HOŞÇA-Kal'' bile diyemeden...
