El verip de hýzlýca bozduralým katraný,

Yetim kalan ellere getirelim dermaný,

Sevdalarý aðlatýp yýðmayalým hüsraný,

Yosun tutmasýn sýk sýk dillerden akan nehir;

Diyarýmda olmasýn korlu gönüller fakir.

Ufuklarýn öfkesi daðlatmasýn baharý,

Meclisimin sazlarý aþkla versin kararý,

Menekþeler baðrýma zerk etmesin zararý,

Her gün sevgi yýðalým, nura boyansýn þehir;

Diyarýmda olmasýn korlu gönüller fakir.

Âþýklar hüzünlerle örmesin zelzeleler,

Maþuklarýn dilinde kopmasýn velveleler,

Ürperen meskenlerde dinsin artýk çileler,

Sakiler matem tutup, süzüp durmasýn zehir;

Diyarýmda olmasýn korlu gönüller fakir.

Bülbüllerim baðýmda koparmasýn figanlar,

Ceylanlarýmla dolsun yurdumdaki ormanlar,

Mehtabýn ýþýðýyla ihya olsun zamanlar,

Temizlensin maksatla yüreklere akan kir;

Diyarýmda olmasýn korlu gönüller fakir.

Pervane aþk faslýný baðýnda bitirmesin,

Çoðalan kasvetleri güllere getirmesin,

Ördüðüm þuleleri baðrýmdan götürmesin,

Mücevherler sereyim içip dururken iksir;

Diyarýmda olmasýn korlu gönüller fakir.