Yazamaz olur bazen tüm kalemler. Kýrýlýr, týpký bir kalbin ortadan ikiye ayrýlmasý, etlerinin lime lime edilip, parça pençik olmasý gibi.

 

Vücudunun tam ortasýndaki o muhteþem þey her dem olduðu gibi çarpmaz bu kez. Bir ara kesilir. Ara verir, neden bilinmez ama normal vakitte atan o meret þey bu vakitte atmaz. Durur iþte! Nedensiz ve sebepsiz... Cümlenin sonuna koyulan nokta misali, aniden duruverir.

 

Nedensiz ve sebepsizdir demiþtim. Düþünürsün neden durduðunu o meretin?! Neden ve niçin? Hiç bir sebep yok iken o lanet olasý ritmin bir anda bozuluvermesine bir türlü akýl sýr erdiremezsin.

 

Tek o mu? Hayýr... Hayýr... O sýkýntýlý anda aðrýyan beynin, sinüzitin azýp kudurduðu zamanda ortadan ikiye ayrýlan kafatasýn, bir papatyanýn, leylaðýn eþsiz kokusuyla içinde envai çeþit çiçek açan o kurgusal zekan bu kez daha farklý iþlemeye koyulur. Çark her zamanki gibi dönmez kýsacasý. Bir anda med-cezir'e uðrar. Saatin ileri gitmesi durur, aniden geriye sarar. Mazi, gelecek olurken; gelecek hiç bir zaman yaþanmaz. Tekerrür eder durur, temcit pilavý gibi önünüze konulan o bir avuç saçma sapan, hatýrlandýðýnda kafa karýþtýrmaktan baþka bir halta yaramayan anýlar.

 

"O boktan hayatýn her bir boktan sahnesi baþýnýzýn etrafýnda, çizgi filmlerde olan sarý yýldýzlar gibi döner durur."

 

Mutlu olduðunuzu sanarsýnýz. Her bir hatýranýn içinizde depreþtiðini hissetmek, zihnin o paslý, nem ve küf kokusuyla yoðrulmuþ, kasvetli odasýndan sýyýrdýðýnýz o anýnýn size geçmiþinizi tepmek istediðini bile göz ardý edersiniz. Aný, o olunca, gelecek yok olur. Geleceði olmayanýn ise geçmiþi kalýr elinde!

 

Giderek yaþlanýrsýnýz. O buruþ buruþ olan teninizin, izlerle dolu yüreðinizin üzerinde gezinen o narin, masumane dokunuþlarý bile aldýrmazsýnýz. Her ne kadar yaþýnýz kemale ermiþ olsa da zihniniz kemalden daha geri de, atiden milyonlarca yýl ötededir. Bir önceki günün temcit pilavýný yemektesinizdir bir nevi. Boktan hayatýn bitmek bilmeyen o pilavýný.

 

Bir müddet sonra topraða karýþmayan ama o topraktaki petrolde nasibi olan bir fosil oluverirsiniz. Her ne kadar açýktan denilmese de herkes sizi, "Yaþayan fosil olarak" nitelendirir belki de. Yaþayan ve kendi devrindeki tek diþli canavarlarla savaþan o iri yarý, titrek kalpli, kesik nefesli, kýrýþ kýrýþ tenli bir fosil.

 

Her vakit bir küfür savurursun hayata. Sigarayla halleþmiþ nefesinin küfürle olan birleþmesini dahi bir çok kez hiçe sayar, çoluk çocuk, büyük, küçük demeden söversin içinden geldiðince. Rahatlar mýsýn, bilmem, ama kendine edersin iþte. O kahrolasý beynin, o boktan hayatýn içinde sürüklenir gider, amaçsýz balýkçý kayýðý gibi. Ne bir kürek çekersin, ne de aç karnýný doyurmak için o kayýktan denizin tuzlu suyuna bir að atarsýn. Yüreðin yetmez, kalbinin titrek ritmi bir anda duruverir.

 

Kayýðýn küreklerinide kaybettiðin vakit, iþte o zaman, iyiden iye sarpa sardýn demektir. "Boka battýðýnýn ispatýdýr tüm olanalar." Denizin o sermest akýþýnda gider durursun. Ve tüm "nasýlsýn?" sorusuna, "iyim"  demekten sýkýlmazsýn. Ama bilirsin iþte, bu boktan hayatta yapmacýk bir gülümsemenin ardýna yapýþtýrdýðýn o "iyim" kelimesinin kalbine verdiði tüm zararlarý, yüreðindeki hezeyanlarý.

 

Kendini kandýrýrsýn anlayacaðýn. Gerçek bir gülümsemenin, o masumane bakýþýn ardýndaki aldýrmaz tavrýný kaybettiðine yanar durur, her þeyi sarpa saran beynine kulak verdiðin için yüreðindeki piþmanlýðý geç de olsa fark edersin. Fark edince olan nedir biliyor musun? Kaybolmuþ onca vakit... Kaybolmuþ onca aný ve kaybolmuþ onca güzelim zaman...

"Nasýlsýn?"

 

"Bu boktan hayatýn içinde, boka düþmeden yaþamak nasýlsa öyleyim. Dudaðýmdaki  yapmacýk gülümsemeleri bir kenara atmýþ, hiç bir þeyi aldýrmadan sadece mutlu olmayý amaçlamýþ bir insan nasýlsa öyleyim."