Online Üye
Online Ziyaretçi
Köpeklerin sesi geliyor ezan okunduğu esnada ve sonrasında…
Havlama değil… Uluma değil… İç çeker gibi…
Derinden bir “aaahhh!” çeker gibi… Yalvarır gibi…
Ben de içimi çekiyorum köpeklerin iç çekişiyle…
Onların halini anladığımı düşünerek…
Sezgilerimle… İçime doğanlarla…
Onların sıcak bir yuvaları yok insanlar gibi…
Vakti geldiğinde sofraları kurulmuyor önlerine…
Sokaklarda bir o yana bir bu yana...
İnsanlardan arta kalan veya atılan şeyleri bulabilmek ve karınlarını doyurabilmek için…
Sonrasında… Islak ve soğuk demeden uzandıkları kaldırım taşlarında kıvrılıp uyuyuşları…
Simsiyah olan gökyüzü, kısacık sabah namazının sonunda maviye doğru dönmekte…
Küçücük bir şeyi imâl eden fabrikaların çıkardığı gürültüden yanına yaklaşılmaz…
Oysaki GÖK’ lerdeki bu muhteşem dönüşüm gerçekleşirken en ufak bir ses çıkmamakta…
Yumuşak… Derinden… İncitmeden…
İnsanlar uykuda… Sıcak yataklarında…
Sabah olur mu, hava aydınlanır mı diye bir düşünceleri yok…
Doğacak güneşten bir endişeleri yok…
Endişeleri güneş doğduktan sonra yapmayı düşündükleri işlere dair…
Akşamları yorgun argın eve döndüğümüzde bazen deriz ki; Oofff!…
Bugün köpekler gibi bir o yana bir bu yana… Anam ağladı…
Çok çalışmaktan olsa gerek bizim yerimize ağlayan anamız olur…
Vaktimiz yoktur ağlamaya…
AN’ lamaya da vaktimiz yoktur…
AN’ lamak… Anladığını AN’ ında YAŞAMAKTIR…
Anlamak (O’nun) AN’ında yaşadığını anlamaktır…
O her AN yeni bir yaratıştadır…Yeni yaratışında
Yaşayacak başka bir AN’ ımız olmayacaktır belki de…
Anlatılır ki; Yemek dağıtırken Leylâ… Herkese kepçe dolusu verir de,
Mecnun’a geldiğinde kepçe ile tabağının kenarına şöyle bir “Tıınnn!” diye vurur geçer…
Bunu gören diğerleri der ki Mecnun’a: "Sen ki sabah akşam Leylâ diye inler durursun…
Oysa gördün mü bak Leylâ sana ne yaptı!…"
Der ki Mecnun;
"Ne güzel yaptı… Ahh Leyla… Ne güzel yaptı…
Bana da size davrandığı gibi mi davransaydı…"
Önemli olan tabağına hazır konan yemek midir?
Yoksa YÂR’ in nazarında diğerlerinden farklı olduğunu bilmek midir?
Soruyorum kendime ;
Leylâ Sevgilidir YÂR’ dır ama Mecnun kimdir…
BEN mi… sokak köpekleri mi?
YÂR’ in nazarında farklı olması gereken BEN’ im…
Çünkü BEN O’nun Halifesiyim…
BEN bu ÂLEM’ e HALİFE olarak geldim…
HALİFE; HÂL İFÂ edendir…
İFÂ ettiği, yani sergilediği her HÂL; Kendisine HALİFE’ liği VEREN’ in istediği gibi olmalıdır...
Vekâlet ASL’ ın temsil edilmesi içindir…
Öyleyse ben bu ÂLEM’ de kimi temsil etmek için yaşamaktayım…
Benim yapamadığımı KÖPEK’ ler yapmakta…
Bir şeyler tersine dönmüş… Sağ… Sol olmuş… Sol ise sağ olmuş…
Hani AYNA’ nın karşısına geçip te sağ elinizi kaldırsanız görüntüdeki size sol elini kaldırır…
Siz sol elinizi kaldırdığınızda da AYNA’ daki sağ elini kaldırır…
Bir hadis vardır: "Onlar sizin cehennemdeki yerlerinize varistir…
Siz de onların cennetteki yerine varissiniz…" Buyurur Efendimiz…
Müslüman olan biri ile olmayan birini nasıl ayırt edersin bir cümle ile söyle deseler derim ki;
Müslüman olmayan Dünya’ya hâkim olmaya çalışandır…
Müslüman OL-AN ise Dünya’nın kendi üzerindeki hâkimiyetini yenmeye çalışandır…
Her ikisi de mücadele halindedir… Cihad halindedir
AYNA’ daki görüntü gibi; Ama tam tersidir...
Sağ sol olmuştur… Sol ise sağ olmuştur…
Bismillahirrahmanirrahim
(MERYEM suresi 52. ayet)
"Ona, Tûr dağının sağ tarafından seslendik ve kendisi ile gizlice konuşmak için kendimize yaklaştırdık."
(TÂHÂ suresi 17. ayet)
“Şu sağ elindeki nedir ey Mûsâ?”
(SÂFFÂT suresi 28. ayet)
"Şöyle derler: “Siz bize sağdan gelirdiniz. Bize haktan yana görünürdünüz.”
(HADÎD suresi 12. ayet)
"O gün ki göreceksin o mü’minleri ve mü’mineleri, önlerinde ve sağlarında nûrları koşuyor.."
HÂLimce…
18.01.2009