O’nu sorarsanız bana
Üç “Mim” le cevap veririm,
Sonlarına mim
koymadan…
Muhteşem,
Muazzam
Ve de Mükemmel
Derseniz ki o muradın
Açtığı üç “Ka” pı nedir,
Müjdelerim hiç
korkmadan:
Kitap,
Kayık
Ve Kalbimiz.
Beni görmek dilerseniz
Üç “Kef” ile eğilirim,
O’ndan başım
ayırmadan:
Göz,
Gül
Ve de Gönül!..
Zaman denen o gergefte
Rengimizi duyan için
Üç “Ha” nakışını
örer:
Hasret,
Hayat
Ve Hakikat…
Bizi gayrete getiren
Rüzgarın “U” ğultusudur,
Uçtuk sözü
söylemeden:
Usûl,
Umut
Ve de Ufuk.
Cümle âlem hikmet gördü
Sarılan şu sarmaşıkta,
“S” ler bizi
birleştirdi,
Bir gün “süründüm” demeden:
Sevgi,
Saadet
Ve
Sır?..
Ben ve O, biz olduk sırda
Üç “Şey” var ki aramızda,
Yakınlaştık hep
huzurda:
Şehir,
Şefkat
Ve de Şebnem.
Şahittir nurlu yazımız
Harflerimizin gizine.
Bir an bizi
bırakmadı,
Üç “Ra” nın her bir gücü de:
Rüya,
Rıza
Ve
Rabbimiz!..
Bu hayretlik “Muamma” yı
Üç “De” rin mânâ çözdürür
“Ya Hu!” Yürek dal
onlara:
Dua,
Damla
Ve de Deniz…
Görmez misin yolumuz ne
Yazımızı “A” çsın hande…
Yol ilk harfle
açıklanmış,
Alnımızla aydınlanmış
Yürü gözüm, “Ah”
demeden:
Asalet,
Ateş
Ve Aşk’A!..
Yegâh Elif (R)
(
Mana başlıklı yazı
Rana İslam D tarafından
10.06.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
