O Kadın
Sunu : Ben seni nerenden öptüysem , orası başkenti oldu ölümün ...
O KADIN
Bana uzak kendine yakın o kadın
Güneşi almıştır şimdi penceresinden şafakla
Gözleri açılmış, saçları uyanmıştır
İlkbaharın en güzel günlerine yaslamıştır bakışlarını
Dolabı açılmış
Suyu uyanmış
Sofrası kurulmuş
Karnı doymuş mudur ?
Bilmiyorum !
Nergis kokuyordur teni
Saklar hep gözlerini yürürken
Gülüşünde bir ütopya taşır kimselere belli etmez
Yüreğinden ansızın bir deniz geçer
Vapurlar, insanlar, martılar geçer
Geçer o sevda yüklü duruşundan günler ve saatler
Dudaklarına tebessüm
Yüreğine umut
Ellerine hayat
Ayaklarına yol değmiş midir ?
Bilmiyorum !
Derken akşam olur
Avluda kırık bir dal
Sokakta evsiz insanlar
Karanlıktan korkan çocuklar
Bütün kent kayıplarını onunla bulur
Ve onun yüreği işçiler kadar yoksul
Gecesine huzur
Gözlerine teselli
Başına yastık.
Bedenine uyku gelmiş midir ?
Bilmiyorum !
İşte ben bu yokları hiçbir yalanla paklayamıyorum
Bak şimdi omuzlarımda
Dakikada altmış ölümün ağırlığı var
Kendini bir aşkın kucağında
Ve aşkı ölümün yamacında yaşayanlar anlar beni
Pas tutan sesimi
Saçlarımda ağaran günleri
Çokmu körüm ?
Haklısın !
İşte bana da aşk bu gözlerle yaşatılıyor
Kimi şarkılar söyleyerek yürüyor hayatı
Kimi küfrederek işte...
(
O Kadın başlıklı yazı
Ali Koç tarafından
11.06.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
