ÝSTANBUL DESTANI

Þehitlerin kum gibi sayýsýz gazilerin var 

Uðruna akan kanlar denize karýþtý

Sen bakir bir yardýn önünde diz çöküldü

Bir çað eskitip bir çað açtýn Ýstanbul.

                                                                        +++

Dünya seni sen evreni bilirsin

Ýslam’ýn sancaðý sendedir

Camilerin abiden, þadýrvanlar mühründür

Türk var oldukça, sen var olacaksýn Ýstanbul.

                                                                        +++

Dar sokaklarýnda çanlar çalýnýr, boza satýlýr

Yedi tepende ezan okunur namaz kýlýnýr,

Þadýrvanlarýn suyu tarkostan gelir

Belindeki kuþaðýn mavidir Ýstanbul

                                                                        +++

Nice þaire ilham verdin dünya seni tanýdý.

Ressamlara model yazarlara konu oldun

Üç kýtaya hükmettin, adalet götürdün

Ýmparatorlar, Padiþahlar büyüttün Ýstanbul.                              

 +++

Yeni nesil kýymetini bilmedi

Taþýn, topraðýn altýn diye gelenler

Geriye dönmedi.

  +++

Yeþil gelinliðin oldu kahverengi

Mavi kemerin lacivert

Dünya senin önünde diz çöktü

Deðerini bilemedik Ýstanbul.

Abdullah Ziya Kabak