( Medeniyet) i atıp, getirince " uygar"ı,
"Saygın" olmak isteyen, kaybetti ( i'tibâr) ı!
( Mecbûrî) "zorunlu"ymuş, (Mes'ele) ise "sorun",
Tercümanla konuşur oldu, dedeyle torun!
"Olanak"la saldırıp, yok ettiler (imkân)ı,
(Hâtıra)yı kaldırıp, sonra yazdılar "anı"!
(Fedâkârlık) ölünce, "özveriler" beslendi.
(Eser)leri yıkanlar, "yapıt"larda üslendi!
(Seviyeli) kimseler, hep "düzeysiz" sayıldı.
(Kanaât) öldürüldü, sonra "kanı" yayıldı!
"Özgürlük" heveslisi, (hürriyet)i katletti!
"İnsancıl"lar çoğaldı, (insanlık) elden gitti!
"Ulusal tin" sarınca, (millî ruh)u derinden,
Kaybetti, lisânımız, o asîl cevherinden!
Daha ne ifadeler,yok oldu birer birer;
Dili istilâ etti, iğreti kelimeler.
Lisân bir bina ise, yapı taşı kelime;
Herbir taş eksildikçe, dökülür lime lime!
Dîni, târihi seven, basiretli her kişi,
Önem verir lisâna, hafife almaz işi!
Mâzîyi günümüze bağlayan köprüdür dil;
Dili bozmak isteyen, neye düşman iyi bil!
Asıl maksat dîne ve târihe saldırmaktır;
Yazılmış eserleri, raflara kaldırmaktır!
Böylece yavaş yavaş, lisânımız bozulur;
Nesil câhil yetişir, ilim irfan kaybolur!
M.Hâlistin KUKUL