Bu mektubumu çoktandýr sitemize asmayý düþünüyordum. Ancak yazdýklarýmýn okunmama gibi bir durumla karþý karþýya kalacaðýný bildiðimden dolayý asýp asmamakta bir hayli tereddüt yaþadým.

Yine de 1 ( bir ) kiþi dahi okusa benim için kârdýr düþüncesiyle düþüncelerimi karalamaya çalýþýyorum.

Bu yazýyý yazmaktaki amacým, yönetime ve siz dostlarýma sitem etmek deðil. Aksine edebiyat yolunda hasbelkader þimdiye kadar belli bir tecrübem olmuþsa, bunlarý yansýtabilmek.

Sen de yaz sitesi, kurulduðundan bugüne Türk yazý hayatýnda önemli katkýlarý olmuþ, her geçen gün çýtasýný yükselterek kendisini yenileyen/yenilemeye çalýþan, hepimizin gönül verdiði bir sitedir.

Amaç gönüller kýrmak deðil, gönüller yapmak olduðuna göre elbette sitemizin iþlevleri, diðerlerinden çok çok farklý olacaktýr. Olmasý da gerekir zaten…

Hepimiz hayattan farklý lezzetler alarak yolumuza devam ediyoruz. Kimimiz acýyý fazla, kimimiz de mutluluðu fazla yaþýyor ve tadýyor. Kimimiz normalden fazla hassas, kimimiz haddinden fazla duyarsýz. Ýþte bu baðlamda biz olabilmek oldukça zor, hem de zorun zoru. Ama mademki gönüllere hitap edecek bir yolculuða çýktýk, bu farklýlýklarý içimizde bir sentez haline getirerek BÝZ olabilmeyi baþarmalýyýz.

Þairin ve þiirin küçümsendiði bir günümüzde bizde bu iþin sevdalýlarý olarak elimize baltayý alýp da birbirimize veryansýn edersek, kendi ölümümüze zemin hazýrlamýþ olmaz mýyýz?

O zaman ne yapmalýyýz?

Gerçi yönetime aktara aktara dilimde tüy bitti ama ben yine de tekrarlayayým: SÝTEMÝZ BÜNYESÝNDE BÝR EDEBÝYAT OKULU AÇMALIYIZ…

Þiirler ve yazýlar burada tedavi görmeli. Bu iþi bilen uzman kiþiler, burada bilmeyenleri yönlendirmeli. Çünkü hepimiz biliyoruz ki alt yapý saðlam oluþmadan ne yaparsak yapalým, kaliteden söz edemeyiz. Devamlý sýzlanýp dururuz ama bir türlü çareyi bulamayýz. Sorunlar yumak yumak karþýmýza çýkarlar.

Düþünün bir kere bir dostumuz hece þiiri yazýyor ve asýyor, bu astýðý kimi zaman güne düþüyor. Ama hecenin alt yapýsýndan olan AYAK’tan haberi yok. ( Dostlarým lütfen beni yanlýþ anlamayýn, amacým insanlarý karalamak deðil, bir gerçeði dile getirmek için örnek verdim. ) Hatta ölçüden, kafiyeden haberi yok. Noktalamalarý nerede, nasýl kullanacaðýný bilmiyor.

Ya da DENEME türü olan bir yazýya HÝKAYE, HÝKAYE’ye DENEME diyor.

Örnekleri çoðaltarak kimseyi incitmek istemiyorum. Ama bütün bunlar, edebiyat okulu açýldýðýnda düzelir. Kalite ýþýl ýþýl ortaya çýkar.

Edebiyat okulu sadece yanlýþlarýn düzeltildiði bir yer de olmamalý tabiî ki. Ayný zamanda yazan kiþilerde saðlam bir alt yapýyý oluþturacak zemin de hazýrlamalýdýr. Yine edebiyat okulundan vize alýnmadan sýradan þiir ve yazýlarýn rastgele asýlmamasý gerekir. Ýþte o zaman sitemizin çýtasý alçalýr. Yoksa yaptýklarýmýz havanda su dövmeye benzer ki, mesafeler alamayýz.

Bana yönetim, þöyle diyebilir: “ Hocam, biz böylesine bir uygulamayý gerçekleþtirirsek küskünler ordusunu giderek çoðaltýrýz. “

Belki bu düþüncelerinde haklý olabilirler. Ama mesafe almak istiyorsak, buna mecburuz. Çünkü edebiyat okulunda þiir ve yazýlara verilecek vizeler, rast gele olmayacaktýr. Neden vize verilmediði muhataplarýna gerekçeleriyle birlikte sunulacaktýr.

Deðerli Yönetim,

Tabii ki uygulayýp uygulamamak sizin elinizde. Ben sadece bir üye olarak teklifimi sunuyorum. Uygulamazsanýz sonunda “Edebiyatýmýz yara alýyor, kan kaybediyor. “ diye de hiç sýzlanmayýn. Hürmet ve selamlarýmla efendim. Ömer Öner