"Ýyi aðaç kolay yetiþmez; rüzgar ne kadar kuvvetli eserse aðaçlar da o kadar saðlam olur."

J Willard Marriot

 

 

Çocuk yetiþtirmek hiç de kolay deðildir. Bilgi ister, deneyim ister, sabýr ve sevgi ister. Bu konuda evde ebeveynlere okulda öðretmenlere çok iþ düþüyor. Zira eðitim öðretim sadece ev ya da okulla sýnýrlý deðildir. Eðitim evde baþlar okul desteðiyle devam eder, öðretim de okulda baþlar ev desteðiyle devamlýlýðýný sürdürür. Eðitim ve öðretimde aile ve okul iþbirliði çok önemlidir. Okul ve aile el ele vererek güçlü bir eðitimle ancak iyi ve saðlam basan çocuk yetiþtirirler. Eðitim ne kadar saðlam olursa çocuk da o denli saðlam basar. Eðitimin zayýflýðýnda ise çocuk en küçük bir olumsuzluk karþýsýnda týpký çürük bir aðaç gibi yýkýlýr kalýr...

 

Okullar açýlalý bir kaç hafta oldu. Eðitim öðretimin ayrýlmaz bir parçasý olan görev ve ders çalýþma birden bire evlerimizin baþ köþesinin konuðu olarak yerini aldý. Baþ köþe dedik ama bu çocuklar için ilk günlerde böyle deðil. Hele hele birinci sýnýflar için hiç de baþ köþe konuðu deðildir. Çocuðun alýþýk olmadýðý bu iki sözcük davetsiz konuk gibi aniden gelir, hayatýmýza girer. Evlerde ders çalýýþma ve görev sendromu baþlar. Çocuklarýmýz zorlu eðitim süreci boyunca hemen hemen her gün"Kýzým görevin yok mu? Öðrenci deðil misin? Oðlum derslerini bitirdin mi? Neden çalýþ mýyorsun? Ayyyy, ben bu çocukla ne yapacaðým?" gibi sorularýmýzla karþýlaþýrlar.

 

Deðerli anneler ve babalar, lütfen bu tür sorularýmýzla görev ve ders konusunu tatsýz bir hale getirmeyelim."Tatlý dil yýlaný deliðinden çýkarýr." atasözündeki tatlýlýkla yaklaþalým çocuklarýmýza. Olumlu bir dil, ýlýmlý bir tutum çocuðu ebeveynlere daha çok yaklaþtýrýr. Aþýrý ýsrarlar, dayatmalar, engellemeler, desteksizlik çocuðu görev ve dersten uzaklaþtýrdýðý gibi, evlerde görev kavgalarýna dönüþerek aile ile çocuklar arasýnda tatsýzlýklara yol açabilir.

 

Oysa ki gözümüzün nuru, geleceðimizin umudu, canýmýzdan çok sevdiðimiz çocuklarýmýz bizden ilgi, alaka, destek, tatlý dil ve ýlýmlý yaklaþým bekler. Gün boyu okul aktiviteleriyle eve yorgun argýn dönen çocuk eve gelince dinlenmek isteyecektir. Hatta kapýda kollarýný açmýþ, çocuðunu bir an önce kucaklamak için bekleyen bir anne görmek isteyecektir. Huzurlu bir ev ortamý, güler yüzlü anne ve baba çocuðun mutluluðu için olmazsa olmazlardandýr. Benim on yaþýndaki yeðenim anasýnýfý öðretmeni annesiyle her gün kapýdan içeri girdiklerinde "Anneciðim, sýcak yemek kokularýyla kapýdan içeri girmeyi ne kadar çok istiyorum, bilemezsin."dediði için annesi iþine bir yýl ara verdi. Ýþte benim yeðenim de böyle biri. Mutlu olsun diye, isteði yerine getirildi. Her çocuk yeðenim kadar þanslý olmayabilir. Boþuna çocuk dememiþler, her birinin ayrý renk ve ayrý kokusu vardýr. Ýstek ve beklentileri ayrý ayrýdýr. Anne ve baba çocuðunu iyi tanýrsa sorun yok demektir. Dinlenme faslýndan sonra azýcýk atýþtýrmasý için hazýrlýðýmýz omalýdýr. Daha sonra oyun oynamasýna imkan verelim. Arkadaþlarýyla oynayabilir, tv izleyebilir, bilgisayar oyunu oynayabilir, sizinle konuþmak hatta þýmarmak isteyebilir. "Anne çýk dýþarý oynayalým." söyleyebilme rahatlýðýnda olabilmelidir çocuðumuz. Bu istemlerine sert bir dille karþýlýk verdiðimiz zaman görev ve ders fobiye dönüþerek, çocuðun dolaysýyla da ailenin kabusu olur. Okul dönüþü dinlenme, oyun ve þýmarma sürecinden sonra, "Bitanem, akþam yemeðinden önce birazcýk çalýþmak ister misin? Geri kalanýný da yemekten sonra tamamlayabilirsin. " yaklaþýmýný denediniz mi? Denemediyseniz bugünden tezi yok deneyiniz. Bitir!" yerine " Bitirmek ister misin?" dendiði zaman; uykusundan da, oyunundan da ödün vererek bitirecektir görevini.

Görev yapma konusunda bazý çocuk destek ister. Hiç destek vermemek doðru deðildir. Destek görmeyen çocuklar zorluklar karþýsýnda desteksiz kalabileceði duygusuna kapýlabilirler. Destek isteyen çocuða yeterince destek vermeliyiz. Kalemi defteri elimize alýp biz yapmamalýyýz, bunun yerine nasýl yapmasý gerektiði konusunda çocuklarý bilgilendirmeliyiz. Örnegin: Bilgiye nasýl ve nereden ulaþabileceðini, sözlükten nasýl yararlanabileceðini öðretmeliyiz. Yani yönlendirici, yol gösterici olmalýyýz. Bunlarý kendi baþýna yapabilecek hale gelinceye kadar desteklemeliyiz. Böylece çocuklarýmýzýn bilinçli ders çalýþma alýþkanlýðýný kazanmasýna zemin hazýrlmakla beraber; kendisiyle ilgilenildiðini hissettirerek duygusal geliþimine de katkýmýz olur. Kendi baþýna görev yapmayan çocuða, OLUMLU BÝR DÝL VE ILIMLI BÝR YAKLAÞIMLA görev yapmayý sevdirebilirsek zaman içinde desteksiz, sýkýntýsýz ve zevkle görev yapacak ve ders çalýþacak hale geleceðini görürüz. Çocuðumuza rol model olmayý unutmamalýyýz. Çocuðun da içinde bulunduðu aile içi toplantýda ailenin eðitim saati belirlenmelidir. Eðitim saatinde anne ve baba da kitap okumalýdýr. Zira çocuðumuz bizim fotokopimizdir. Çocuk gördüðünü kopyalar.

 

Tüm bu olumlu ve ýlýmlý yaklaþýmlara raðmen çocuðun görev yapmaya olan isteksizliði ve direnci devam ediyorsa vakit kaybetmeden öðretmenle iþbirliðiyle okulun ya da baþka bir birimin rehberlik hizzmetinden destek alýnmalýdýr.