.
hani mum karası gözler demişti biri
hangi yangına doğru eser içimde
söndürür de geçer ansızın
biliyorsun kendine has bir duruşu vardı yaşamın
ve koynunda ölmeyen bir aşkı uyutmanın
hep bir şeylere yunmuş arınmış
kandırılmış şiir sözleri durur aklımda
biz seninle güleceğiz kime ne
hem de güldüğümüzü unutup diyorsun
yeniden unutup öleceğiz sonunda
beni görüyor musun çok uzakta
yüzleştiğinde kayıp bir savaşla gör
güllere hiç dokunmamış
dualara asılmamış bir hoşluğu
seninle yeniden kazanmışız aslında
sıra bana gelecek usulca düşüm bitince
varsın anlamasın kalbin ellerimi
tek başına kitapların üşüyecek
bir olup hatırası dökülmüş bütün aynalar
ertelenmiş bir dokunuşla soğuk günleri sevecek
bir gün ölmeyecek miyiz hepimiz üzülme
çağla çiğdem açsın dilinde yine güleç bahar
ah çare son bir mevsimin seyrine dalmış pencerende
ıssız bekleyişlerini tüketiyor istekli keder
gitmenin anlamı aşınmışsa dizlerinde kal ne duruyorsun
.