Online Üye
Online Ziyaretçi
Üzerime bir aşk giydiriyorlar
Rengi umut mavisi
Gerçekleri hep kapı arkasına saklıyorlar.
Gün gece oluyor.
Siyah perde açılıyor
Ayrılık oyunu başlıyor
‘Yorgunum’
Masmavi umutlar, siyaha bürünüyor
Yitiriyorum ben de ki yerini
Anlam yok artık
Sızlıyor ellerim
Gözlerimin gördüğü her şey meçhul
Sahipsiz kaldım
Sensizlik sardı dört bir yanımı
‘Bekliyorum’
Korkuyorum karanlıktan
Gitmem gerek
Tükeniyor zaman
Unutuluyor anılar
Avuç dolusu hiç kalıyor elimde
Duymuyor,
Anlamıyor kimse
‘Susuyorum’
Ağladım
Yalanları unuttum
Silemedim ellerimdeki izini
Sadece bir yalanı sevdim
Sokaklarda yoksun
Ne ismin kulaklarımda
Ne hayallerin aklımda
‘Yağmur Yağıyor’
Kirpiklerim ıslandığını fark etmiyor
Dudaklarım utanç içerisinde
Kulaklarım aşkını duymuyor
Ölüm yaklaşıyor
Beyazı görüyorum
Işık, aydınlık
Ayrılık
‘Geceler Gidiyor’
Yok oldu umut
Bitti… Öldü melek.
Sustu biz kokan şarkılar
Uçurumlar çaresiz
Gitti-m
Tek başıma
Mavi umutları kurtarmaya
Paramparça oldu direniş
Yetişemedim
Kayboldu siyahın derinliğinde
Düştü!
Dokunamadım
‘Kırgınım’
Gün ağladı
Rüzgâr esti
Deniz dalgalandı
Yağmur yağdı
Fırtınalar koptu
Ve martılar da öldü
Artık çığlıklarında hazin bir son var.
Hepsinin dilinde aynı suskunluk
‘Merhaba Yalnızlık’
----
Maviden ayrılık olmaz çocuk.
Mavi umuttur benim için.
Mavi bir umut
Kırmızı bir ayrılık
Beyaz bir veda…
Gökçe ÜSTÜNDAĞ
16 Ekim 2012 / Saklı Düşler