Haydi büyüt içimdeki çocuğu büyüt
--
En çok böyle zamanlarda çıkar koynumdan vebal
Yeminimi bozarken asırlar çöker üzerime
Savaşın namusunu temizler gibi
Hep bir beyaz örtü iliştiririm gözlerime
Tan vaktinin karanlığa boşaldığı anın vaveylası adeta
Tıpkı günah gibi ağır
Sebatı çıkarır nefesimden
Haydi büyüt ellerime sinen çocukluğu
Daralan yüreğimden al serçe kuşu kanadını
Ötüşü olsun seher vaktinin uhrevi anında
Perde çeksin dünyanın biriktiği biat etmiş mekanlara
Seni severken kıt aklıma vurulmuş prangalara
Boşalt yüreğimi
Kapımda birikmiş eylül küllerini
Çelimsiz mevsimlere gerdan kırsın
Sağrısında yitik saçları uzayan gecenin..
Daldır ellerimi meneviş yüklemi bir iklime
Ihlamur katili olmasın göğsünden damıtılmış misk-i ambere
Tut ellerimden
Koşarken ömürden yoksun tutsak bir sevi'ye
Seni andıkça
Ürpersin dudaklarımda yas'a biriken uhrevi buselerin
Geceye bir defa karanlık bir söylem bıraksam
Aklın vaveylasından kaç tını bırakır başıboş uhdelerin
Acının katmerli rengini alır laciverde düşerken sabah
Deniz kıyılarından poyraza bulanır
Şiirime ilham bırakan kokundan..
-Tut sana adak çocuk yüreğimden
Uslanmam artık bu coşkun aşkın sönmeyen ateşinden..-
İçimden kentler geçer
Büyür göz bebeklerimde senli düşler
Derin sulara düşer hayallerimin orta yeri
Ezberim yok olur
Boşalır usum
Dilimin ucunda çarmıha vurulur sana adanmış türkü
Tut çocuk kandırmacasındaki düşlerimi,
Korkak gölgem duvarların altında ölür
Yalnızlık bana mahsus
Bilinmez yolculuklar yüreğimde büyür
Şiir okur yalancı bir şair
Uzun uzun ıramaların benden
Vuslata katmer katmer özlem birikir..
-Dağıt yüreğimi şimdi efsunlu bir yolcuğa tren kalkarken son peronda hazırlıksız gidişime..
Hani üzerime sinmiş hasretleri yıkayamaz hiçbir su..
üşümesin sözlerimde ki senli olmayan hiçbir şiir.
Dur düşün istersen bu bakış senin
Bu yürek senin
Dinlesen içimde büyüyen senli yaralarımı..-
---LoDoS
Nurettin Önder
