Rüzgar Ay Ve Tanrı
yaşamı küçümsüyorum
kertenkele bunu biliyor...
denizde boğulurcasına zarif
gözlerini gözlerime yasla
eşzamanlı
terkedildik
neden lerden uzaklaştı cevaplarımız
ben anımsıyorum limanın ışıklarını
fenerin kapıları açık
............
acıya dönüşüyor bakışlarında hışırtı
ulaşamıyorum
kum dolmuş sevince
ellerim tutmayı başaramıyor adını
acıya efsunlu
her iklime sevdalı
asitlenmiş bir kaygı olup
kurşun gibi döşeniyorsun dibime
bir tren ıslığından kaçıp
yüzünde oyunlara başlamış rüzgar
göğü çatlatan
ılık meltem, göbeğinin altından gelen fırtına
tuzlu bir yalnızlık, hissiyatsız bir günah gibi kısacık
ıssızlık,,
henüz terketmemiş merhamet seni
belki kanıyor toprağının kuyuları
uyuyor belki cehennemlik pusulan
rüzgarların oyun dünyası var gözlerinde
deri-ne gömdüğün uzak denizlerin kasırgası
en siyah ölmeler bekler tuzlu gözyaşını
gizleyemiyorsun hüznün ikeye bölünen çığlığını
adını biliyorum bu bakışların
yaşamı küçümsüyorsun
bilinçaltının suç ortağıyım
çocukluğumuzu arayan efkarlı poyraz
ağır abilikle oturan aydede
arşın uzağından seslenen üzgün tanrı
hepsi ve sen bir yenilenme düşünde
geçmişte ne varsa geride kalan
sisli bir kadehe dökelim
şu akordeonun bir ucundan tut
uzun çözünelim anılara
içindeki ilkel tekmelesin benliğini
bazı köpekler koruyucusudur şehrin
bak sesli havlıyorum
hav
hav hav
hav hav havvvvv
ısırıyorum ölememezliliğin biriktiği lirik aklını...
aynada ilkel benliğinizi hiç gördünüz mü?
(
Rüzgar Ay Ve Tanrı başlıklı yazı
NilgünArıkan tarafından
2.11.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
