ATATÜRK BUGÜN YAÞASAYDI EÐER;
             

      Ýstiklal Marþýný beraber okurduk. 10 Kasýmý deðil 29 Ekimi, onunla, onun þanýyla, þöhretiyle kutlardýk. Ona vataný koruduðuma dair çalýþtýðýmý gösterirdim. Eminim benimle gurur duyardý. Benim baþöðretmenim olurdu. Televizyonda onu izlerdim, onun sesini duyardým. ATATÜRK bugün yaþasaydý eðer 12 Ay’da huzurla geçerdi. 23 Nisan,19 Mayýs,30 Aðustos gibi geçerdi.

     Kuþlar ATATÜRK’ÜN varlýðýndan haberdar olup bir baþka öterlerdi. Sanki ATATÜRK’ÜN sevdiði þarkýlarý söyler gibi. Bir kýþa kapýyý açan Kasým ayý solgun olmaz, olamazdý. Kimse buna izin vermezdi. Hele ki Kasým Ayýnda ATATÜRK’Ü bulmuþken hayatta býrakmazdým. ATATÜRK bugün yaþasaydý eðer, tüm dünyada sevgi, barýþ hâkimiyet olurdu. Çünkü ATATÜRK yaþasaydý herkesin yolu sevgiden geçerdi. O “Yurtta Sulh, Cihanda Sulh” demiþti. ATATÜRK yaþaydý eðer, dünya þad olurdu!

       ATATÜRK bugün yaþasaydý eðer Anýtkabir daha bir “köþk” olurdu. Aðaçlar daha bir yeþil, güneþ daha bir sýcak olurdu. ATATÜRK yaþasaydý, onunla birlikte Ankara’da toplantýlara giderdim. Samsun’a giderdik beraber. ATATÜRK yaþasaydý toprakta deðil, benim yanýmda olurdu.
    

       ATATÜRK yaþasaydý eðer, onun için neler yapabileceðimi, onun uðruna her þeyimden vazgeçebileceðimi gösterirdim. Düþünceleri beyaz olmayanlarýnkini beyaza boyar, kýrmýzý renkle, büyük harflerle ATATÜRK yazardým. Ben nerden bileceðim ki ATATÜRK’ÜN sesini, kokusunu, ellerini… Ben hiç ATATÜRKLE konuþmadým ki, hiç yanýna gidemedim ki ellerini öpeyim öpeyim de “Sana Minnettarým ATAM” diyeyim…

       

Sen Rahat Uyu ATAM, Vatan Bana Emanet!

Fikrinle, zikrinle, varlýðýnla, yokluðunla içimdesin.