Kaybetmiþ çocukluðumu arýyorum,

Albümde kenarlarý yýrtýlmýþ bir fotoðrafta,

Daðlarýn nefesini özlüyorum,

Katil þehirlerin karanlýðýnda,

Hayallerimi arýyorum.

Köyümün yýkýlmýþ sokaklarýnda,

Mutluluðuma mezar kazdýlar

Siirt’tin bir köyünde,

Çocukluðumu benden aldýlar

Kasým ayýnýn nankörlüðünde,

Hayallerimi bir uçurtma yapýp

Kasýrgalarýn arasýna saldýlar

Ayný gece umutlarýmý kaybettim alevlerin arasýnda

Köyümü yaktýlar kasým ayýnýn karasýnda,

Babamýn ölümünü seyrettim ahþap bir kapýnýn aralýðýnda,

Annemin haykýrýþlarýný örttüm gecenin karanlýðýnda,

Çocukluðumu yitirdim çocukluðumda,

Evimin büyüðü oldum ilkokul çaðýnda,

Hep ayakkabý boyadým Ýstanbul sokaklarýnda,

Ellerim çatlak, týrnaklarým ise siyah olurdu

Annem her gördüðünde aðlardý,

Annem aðlamasýn diye cebimde vazelin taþýr olmuþtum,

Daha bu yaþýmda çok þeye alýþýr olmuþtum

Pencereden komþunun televizyonunu seyretmek

 Tek mutluluðumdu

Ona da anemin aðlamasý engel oldu.

Bazen de komþunun küçük kýzý perdeyi çekerdi

Hayallerime çekilen örtü gibi, susar ve aðlardým

Annem görmesin diye yüzümü yýkardým

Sonra gözümü kapatýp

Kýrýk hayallerimden mutluluk toplardým

Hep eksik kalýyordu babasýz bir çocuk oluyordum

Kýrýlmýþ hayallerim gözlerimden akýyordu

Ve yine annem anlamasýn diye 

Yüzüme su serper kendimi sokaða atardým

Kürtçe konuþan birilerini görünce

Eski günlerime dönmüþ gibi olurdum,

Bir ara bizimle ayný þiveden konuþan iki teyzeyi gördüm

Konuþmalarý bana can verdi onlarý dinlemek için

Ta üst mahalleye kadar peþlerinden gittim 

Konuþmalarý kulaklarýmdan köyüme týrmanýyordu.

Sonra bir ses geldi üstüme karanlýk çöktü

Hastanede annemi aðlarken gördüm

Bana araba çarpmýþtý neyse ki þanslýymýþým

Evet, þans þanslýymýþým 

Ve o þansýmla çolak  büyüdüm

Evet büyüdüm ama yine de  

Küçüklüðümde ki gibi ayný soruyu soruyorum

Bana bunu yapan, dillerini bilmediðim insanlar kimdi!

Baþka çocuklarýnýn çocukluðu güzel geçsin diye

Benim ki kötü mü geçmeliydi?

Baþkasýnýn acýsýyla mý mutlu olunuyordu?

 Hep denize bakarak bu soruyu sordum kendime

Ama hiçbir zaman cevabýný bulamadým

Denize bakmasýný bilmediðim gibi

Çünkü ne deniz daðlara benzerdi ne de martýlar kartallara

                                                                          M.ARIÇ