Zifir Ki Aşk!
Zihnime düşünce gözlerin; iki paslı çivi çakılır yüreğimin en ücrasına.
Kanarım kan kırmızı iklimlerinde sensizliğin.
Can kırılgan bir gün ışığı gibi elerken aşkları; ömrü nedir ki günün?
Bu içimdeki yalnızlığı hangi güne ertelerim ki?
Üstelik gelen olmaktı aşkın anlamı hiç giden olmadan.
Bak gördün mü? Eksildik işte, bölündük milyonlarca yalnızlığa, acıya, umutsuzluğa ve tanımını hiç kimsenin yapamayacağı duyguya…
Oysa gamzende sığınmaktı üşümelere inat yüreğimin anlamı.
Şimdi duvara düşen bir siluetin bile yok.
Kaçak çay tadında geceyi adımlamak, gözlerinle varmak en asi sevdalara, ömrümün kuytusu.
Yüreğimin mangalındaki ateş, söndün artık üşüyen yanım bundandır…
Fikrimden atamadığım öykümle şimdi, beyaz kefen gecedeyim.
En sessiz,en kopuk,en birbirine yakışmayan sözlerimle geldim sana son defa..
Ya tut elimden son defa, ya da git git!
(
Zifir Ki Aşk! başlıklı yazı
ezgi-oykum-- tarafından
25.08.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
