Bu yaz da böyle
geçti, tadına varamadan
Barış güvercinini göklere salamadık.
Otuz yılı tükettik, yarayı saramadan
Hayat, bin kıssa sundu, bir hisse alamadık.
Her şehit haberinde
gözden yaş sile sile
Dindirdik öfkemizi hamasî nutuk ile.
Laftan öteye geçip varamadık menzile
Özlem serâba döndü, huzuru bulamadık.
Daha henüz tümsekken, biz engele dağ dedik
Diken sardı her yanı; göremedik, bağ dedik
Fırtınasız günlerde derin dedik, sığ dedik
Barış denen denize bir türlü dalamadık...
Öfke kılıç kuşanmış; bora olmuş, esiyor
Dillerin kemiği yok, herkes ahkâm kesiyor
Kimi elinde urgan, suçlu bulup asıyor
Gönüller kin yuvası, sevgiyle dolamadık...
Hüzün kalpten yol bulup, aksa da gözümüzden
Vatanı böldürmeyiz; dönmeyiz sözümüzden
Asıl yara derinde; sıyrıldık özümüzden
Bölünmeyi başardık! Tek vücut olamadık...
Arkadaş! Unutma ki, ecdadın bir çınardı
Çağ açıp çağ kapayan tarihlerde o vardı
Bu vatan açan son gül, bize bir yadigârdı
Heyhât! bu gonca gülü hakkıyla sulamadık...
( Son Gül... başlıklı yazı Mecit Aktürk tarafından 12.01.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
