Vefasýz bir gülü sevse de bülbül
Bin yemin etse de aþkýna dair ne kadar inandýrýcý olur?

Baktým yine o gözlerine. Sanki tek, tek bakýyorlardý bana. Neden beraber deðillerdi anlamadým. Biri bende iken biri baþka yerdeydi.
Neden ben diye düþündüm birden. Kendimi kurban gördüm gözlerine. Baktým ki yalan var gözlerde. Ýstemeden de olsa kaçýyordu ara sýra. Ýyice baktým ki okuyabileyim seni.
Ben falcý deðilim dedim kendi kendime.
Ben neyim?
Ben niye bekliyorum bu gözlerin yolunu?
Niye o gözler beni aramýyor?
Aramýyordu. Arayamýyordu. Geri adým attým. Býrak yakasýný gözlerin dedim. Býrakýverdim gitti. Eminim o kaybetti. Bir gün beni çok arayacaktý.
Düþündüm sessizce. Hata bendemi diye vurdum kafamý taþlara. Kafamý iki elimin arasýna alýp gündüzleri gecelere ekledim. Kül tablasýný boþaltmaya fýrsatým olmadý. Senin için yazýp, yazýp olmadý baþtan diye attýðým kâðýtlar odamýn köþesini doldurdu. Önce eksiklerimi veya eksik yanlarýmý geçirdim kafamdan. Bulamadým hiçbir þey. Tek eksik olan sendin.
Sonra seni düþündüm yine. Ta baþtan sona hem de. Baktým ki bir þey yok kayda dair. Ya benim beklentim çok ya da onun eksik yaný var dedim kendi kendime. Peki, neden kaçýyordu gözlerin. Var bir þey sen de benim bilmediðim.
Üstüne gitmeyeceðim diye söz verdim kendime. Kaçan kovalanýr misali kýymete bindirecektin kendini. Biliyordum bir gün döneceðini. Umudum vardý hiç yitmeyen.
Yattým kulaðýmýn üstüne.
Kalbime bir kilit vurdum sen gelene kadar kimseye vermeyeyim diye.
Gözlerime mim çektim baþkasýna bakmasýn diye.
Ellerim desen körebe oynar gibiydi gözler olmayýnca. Birilerini tutuyordu ama kim olduðunu göremediði için hiçbir þey hissetmedi... Hissedemedi inan...
Düþündüm kendimle mücadele ederken.
Senin yolunu dört gözle beklerken geçmiþimizi hatýrladým. Hâlbuki neler, neler hayal etmiþtik. Boy, boy çocuklarýmýz olacak çok mutlu olacaktýk. Mutlu yüz ailesi olsun adýmýz derdik. Yýkamayacaktý bizim mutluluðumuzu hiçbir þey. Kovalamayacaktýk evimizin üstünde öten kargayý uðursuzluk getirecek diye. Ezan vakti uluyan köpeðimizi susturmaya çalýþmayacaktýk baþýmýza bir þey gelmesin diye. Sürekli öten horoz sesleri ürkütmeyecekti bizi. Ýçimizi hiçbir þey acýtamayacaktý. Olumsuzluk yoktu bizim hayatýmýzda. Her olumsuz olayý olumluya çevirecektik kendi politikamýzla. Fazla ümitliydik hayattan. Hep kendimizle ilgiliydi kurduðumuz hayaller. Ne oldu bize?
Ah bir baþarabilseydik
Ah bir gerçek olsaydý rüyalarýmýz
Ah bir bakabilseydin gözlerini kaçýrmadan
Ah bir beraber olsaydýk kem gözlere inat
Ah bir evlenebilseydik de boy, boy çocuklarýmýz olsaydý. Kim tutardý bizi.
Hâlbuki ne hayaller kurardým yuvamla ilgili. ‘'Hani diþi kuþ yapar derler ya yuvayý''onun misali aðzýmla çöp getirip yapacaktým yuvamýzý. Besleyecektim aðzýný açan yavrularýmý.
Hani anlatmýþtým ya sana tavuklarýn bile civcivlerini çýkarýþýný.
Bir civcivin yumurtadan çýkýþý gelmiþti aklýma. Herhangi bir yere vurarak kýrdýðýmýz yumurtanýn üzerinde tavuk yirmi bir gün yatýyor yumurta kendinden kýrýlýyor ve civciv çýkýyordu. Bir tavuðu taksanýz bile durmazdý yerinde. Baðýrýrdý gak, gak diye. Ama yumurtanýn üzerinden isteseniz bile kaldýramýyordunuz. Adeta direniyordu insana. Vuruyordu ibiðini caný yanmasa da. Bekliyordu kýsa bir süre olsa bile yavrularýný çýkarmak için. Ýlk yavrusunun çýkýþýnda bütün yavrularý çýkmýþ gibi ses çýkarýyordu dik, dik diye. Anasýnýn kanatlarýnýn altýndan sarý baþlý civcivler kafalarýný çýkartýyorlardý yumurtalar kýrýldýkça.
Artýk kimse yaklaþamazdý tavuðun yanýna. Dokunulmazlýðý vardý küçük yavrularýn. Anaydý koruyordu yavrularýný caný pahasýna tavuk bile. Ben de koruyacaðým demiþtim kendi kendime. Bak kaldý düþüncelerde.
Bize ne oldu aþkým?
Kim bozdu rüyalarýmýzý.
Kim girdi aramýza sessizce.
Gel, lütfen kendine gel! Lütfen beni çok bekletme... Bak seni seven bir insan var karþýnda. Gözlerinden gözlerini kaydýrmayacak biri. Hem de coþkulu yüreðiyle bakabilecek biri. Seninle yaþayabilecek bu dünyayý. Sensiz hiçbir anlamý olmayan bu hayattan gitmek isteyen biri...
Boþluktayým.
Ýpte asýlmýþ idam mahkûmu gibi ayaðýmýn altýndaki sandalyeye vurmam an meselesi.
Gellllll
Yine eskisi gibi gözünü kaydýrmadan bakacaksan gel.
Yine seveceksen gel.
Yine gülebileceksen gel.
Yine elimden sýký, sýký tutup býrakmayacaksan eðer gel.
Gel ki gör býraktýðýn eserini.
Gel gör ama piþman olma sakýn.
Gel belli mi olur daraðacýndaki ipim çözülür.
Allah'ým nelere kadir baksana. Nasýl bir yumurtadan civciv çýkarýyor. Küçücük bir karýncanýn yaþadýðý evreleri düþün. Mücadelesini düþün. Allah'ým bize akýl vermiþ. Ýmkânlar vermiþ. En azýndan konuþabiliyoruz. Birbirimize bakabiliyoruz. Hissedebiliyoruz. Saðlýðýmýz yerinde. Her þeye raðmen gülümseyebiliyoruz hayata. Daha ne isteyelim.
Kýymetini bilelim.
Hadi gözünü kaydýrmayacaksan gel...!

Aný defterimden..