Ve hep olduğun kadar sevdim seni...
Gidiyorsun,
Ardından yangın yeri bu şehir
Sarılırken ayak bağlarıma gururum
Çiğneyip geçsen de sana amadeydi onurum.
Yusuf’um kuyuya atacaklar beni gitme...
Gidiyorsun...
Peşi sıra geliyor ruhum arkandan,
Aksak bir öksürük düğümlüyor boğazımı
İsli bir hazan çöküyor yüreğimin üzerine
Kendimi ayak izlerinde kaybediyorum...
İnfazı gelmiş mahkûmum gidersen gitme!
Gidiyorsun,
Her şey ayaklarınla yürüyor sanki
Ardın cehennem ateşi,
İdamımı imzalıyorsun
Gözyaşı değil bu gözlerimden akan
Boğazıma düğümlenip kalan bir kaç damla kan
Nefes almak mı artık? Büyük bir yalan…
Şimdi avuçlarıma çakılan çivi misali kalemim,
Yüreğim mıhlanmış k/anıyorum.
Köşe bucak tutuşuyor hayaller dizginlerimde,
Esir bir duanın kabuğuna çekilmiş y/anıyım...
Dert yanıyorum soluklarıma,
Her nefesimde yüreğime çektiğim bin ahh!
Ahh! Yüreğimin derbeder avaresi,
gidiyor musun gitme!
Hangi mevsime sakladın kendini...
Ararım tutuşan ateşler de resmini,
Y/anarım küllerimi savurmaz hiçbir rüzgâr
Ve hiçbir şair anlatamaz bu sırrı...
Susarım...
Suskunluğum dizelerimde dile gelir,
Gidişinle tekrar tekrar yanarım.
Gidiyorsun,
Koparıp kalbimi yüreğinden
Hangi yıldıza uzanabilirim ki?
Hangi güneş vazgeçirebilir ki beni senden?
Hangi madam giyince hüzünleri
Oturuverir hayallerimin orta yerine?
Hangi hikâyeler mutlu eder ki beni artık
Sen giderken...
Gitme...
Gidişinin neşter yaralı kanatıyor yüreğimi,
Hüzünlü yağmurlarında sırılsıklamım…
Gidiyorsun,
Keşke, keşkeleri tüketecek kadar
Az sevseydim seni.
Keşke kışın seninle ısındığın düşlerim uğruna
Seni uzaktan sevebilecek kadar soğuk olsaydım
Ve tükenseydi sana dair tümcelerim…
