Sen hiç;
Umudun gözyaşlarında yıkandın mı?
Yetim tebessümlerim sahibi… Evra

Senin de kentinde çalar mı? Ayrılık…
Aşk, kefen giyer mi sizde de?
Hiç yontulduğu oldu mu düşlerinizin?
Sizin orda da su dökerler mi gidenin ardından…

Evra, sorsan; kalbi kırık bütün kaldırımların,
Bütün güllerin boynu bükük,
Asr-ı cefadır bu yüreğime,
Sen gidersin, gidişine düşer gözlerim...

Gülüşüne asıldığım k’adın,
Sen yoksun diye,
Ç’ayların t’adı kaçık şimdilerde,
Fallarda ayrılık düşerken p’ayıma,
Hiçbir şey zor gelmedi, gidişin kadar zoruma…


Gözleri okyanus kadın,
Karabasanlar sararken yokluğunu,
Nefessiz kalır ayak izlerim yokluğunda,
Kelimeye mana yüklemeye zaman değil biliyorum,
Kendimde manasız olduğum gibi yokluğunda…

Ve yüreğime gem vururken ayrılık nidaları,
Islak, yaz gününde bu şehrin kaldırımları,
Hüzün eşliğinde toprağa gömerken anıları
Aldığım nefes zehir, içtiğim kan damlaları

....
( Evra 13 başlıklı yazı Ahmet Erbey tarafından 30.04.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.