Evra 12
Ve anladım ki zaman sadece acılarımı olgunlaştırıyor
Beni değil.
Evra!
Sen olmayandın,
Ben olmayana yazılan şiirlerin şairi.
Tek yörüngemdin
Yoluna şaşırmadan ardından gelen
Heybesi sırtında aşk dervişi ben,
Hu! Dedin.
Ya! Hu dedim.
Yoluna amade et beni bu güzelliğin.
İşte bu yüzdendir sana geliş nedenim.
Hüda’anın verdiği nefesle yazıyorum sana evra.
Sen yüreğime biçilmiş kaftan
Ömrüme verilmiş miatsın.
Bu yüzden gitme!
Gidersen biterim evra!
Yürürsün, dallarında ağaçların dile gelir yaprakları
Rüzgârın dilinde umut
Ve sen kokmak ister toprak.
Her lokmamda senden bir tat.
Aşksın sen evra,
On iki ay’ı senenin
Temmuz olursun,
Şubat olursun,
Çoğu kez Eylül, sen de hüznü de severim.
Sende sıcaklığı,
Sende üşümeyi de…
Ve böyle
Sana dair yüreğimin bütün havadisleri
Sen yokken,
Bilmezdim kudurur bu kadar deniz
Yokluğunun sineme vurana dek
Şimdi aldığım her nefes,
Yüreğime damlayan bin hüzündür evra
Biliyorum sen gitmemişsin aslında
Zaman sadece saklambaç oynuyor bizimle...
(
Evra 12 başlıklı yazı
Ahmet Erbey tarafından
2.08.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
