Sýcak bir yaz akþamý evde durulmuyor. Biraz hava almak için bizim sahildeki meydana iniyoruz. Bizim gelin 18 aylýk oðlu ve ben .
Önce biraz gezinti yapýyoruz deniz kenarýnda.
Sonra tabi ki çocuk parkýnda bizim miniði salýncakta sallýyoruz.
Bu velet ufaklýk salýncakda durur mu baloncu amcayý keþfediyor renk renk balonlara deli gibi koþarak.
Hadi bakalým derken,
Aman allahým ne göreyim bolancunun yanýnda ki bankta eski sevgilim ve eþi oturuyor.
Bizim geline “Çaktýrma sakýn” diyorum. Ufaklýk benim kucaðýmda hemen balon beðenmeye gidiyoruz.
Bizim velet herkese anne der bana da tabi. Ufaklýk renk renk balonlardan seçmeye çalýþýyor. O sýra sevdiðim adamýn kadýný geliyor yanýmýza elim ayaðým titriyor.
"Aman da ne tatlý, bu yaramaz sizin mi?” diyor " Evet benim" diyebiliyorum sadece.
Eþine dönüp "Aþkým ya bizimki de böyle þeker mi olacak? "demezmi karnýný tutarak .
Meðer 4.5 aylýk hamileymiþ kýz olursa adýný Nazlý koyacaklarmýþ..

"Emin ol sizin bebiþ dünyanýn en güzeli olacak " diye bir cümle dökülüyor dilimden.
Çünkü annesi çok güzel… Hele babasý varya muhteþem bir insan.
O bay muhteþem o anda telefununu kurcalama numarasýnda bakamýyor yüzümüze.

Bir zamanlar deli gibi sevdiðim, zor ayrýldýðým adam yuva kurmuþ ve bir melek katýlýyor dünyasýna.
Ne düþünebilirsiniz ki; benim hayallerimi bir baþkasý yaþýyor...

Bizim velete kýrmýzý bir balon alýp ayrýlýyoruz , benim ise mavi düþde ki balonlarým sönüyor.
Bankda oturanlar geride kalýyor ellerindeki dondurmayý neþe içinde yerken.

Yinede çok mutluyum; sevdiðim adam, seviyor, seviliyor ve en kutsal duyguyu yaþayacak beþ ay sonra.
Dilerim yuvasýnda en büyük mutluluklarý yaþar.