Geçtiðimiz Cuma gecesi yatmadan önce bir süre Kur’an okudum. Gönülde huzur dilimde dualar ile yataðýma girip yastýða baþýmý koydum. Yataðýn yan tarafýnda kalan pencerenin perdesi hafif aralýk kalmýþ en üst katta oturduðum için o aralýkdan semada ki yýldýzlar görünüyordu. Iþýltýlarýný seyrederken dalmýþým.
Ne kadar vakit geçti bilmem alnýma koyulan bir buse ile gözlerimi açtým. Gözlerimi ovuþdurdum , inanamýyordum o karþýmdaydý ninicik elleri ile ellerimi tutdu “hadi gel “ diyordu.
-Emel’im bu senmisin?
“Ben elifim hadi gel” dedi .
Minicik elleri ile ellerimi tutan henüz daha çok küçükdü, üç-dört yaþlarýnda bir kýz , saçlarý sarý lüle , gözleri çimen yeþili, pamuk yanaklarý , nur yüzüyle, pembe elbisesini sürüye sürüye götürüyordu beni.
Ay ýþýðýnýn aydýnlattýðý bir yoldan geçtik , elele yürüyerek .
“Nereye” diyordum “Gel” diyor sadece.
Daha önce hiç görmediðim koskocaman bir kapýdan girdik. Sanýrým burasý bir bahçe; renk renk çiçekler, yemyeþil uzun uzun aðaçlar var fakat farklý, herbiri olaðanüstü, haþmetli bir yer. Hemen orda bir pýnar akýyordu gürül gürül. Pýnarýn kenarýna götürdü beni. Ellerimi ,ayaklarýmý yüzümü yýkýyordu kendi elleriyle. Sanki abdest aldýrýyordu. Ayaklarýma kuþ tüyünden terlik mi desem çorap mý deðiþik bir þey giydirdi.. Az yürüdük , yürümek deðil uçarak süzülüyordum sanki. Sonra beyaz bir elbiseye uzandýý bir çýrpýrda baþýmýn üstünden geçirdi. Elbisenin üstünde beyaz çiçekler, inciler vardý gelinlik gibi hoþ bir giysiydi ayak bileklerime kadar uzanan.
Sonra Elif ellerini dua eder gibi havaya kaldýrdý , hemen ardýndan avuç içlerini alnýma sürdü . o an ne oluyor bu da nedir düþüncesiyle çevreme bakdým . aynaya bakma ihtiyacý duydum. O sýra ayaklarýný yere vurdu, yerden su çýkmaya baþladý. Suya eðildim alnýmda bir ýþýk gördüm .
“Bu nedir yavrum” diyebildim .
“o alýn yazýn , zamanla daha çok parlayacak.” dedi.
Sonra yine elerimden tutdu aðaçlarýn yanýna götürdü , beni yere oturtdu.
Aðaçlarýn birinden ceviz büyüklüðünde meyve gibi bir nesne kopardý, elbisemin yakasýndan içeri attý tam göðsümde durdu o nesne.
“Bu nedir” diye sordum
“o sabýr tomurcuðu baðrýnda duracak.” Dedi, gitti yine baþka bir aðaçtan yine bir nesne kopardý. Dilimin üstüne koydu þeker gibi tatlý.
“Peki ya Elif bu nedir yavrum”
“Diline selamet koydum gönlünde yer edecek” sonra ellerini açýp göðe uzattý hemen ardýndan baþýmýn üstünden avuçlarýndakini döktü . Baþýmýn üstünden yýldýzlar parlýyor gibi hissettdim, huzur doldu içim gülümsedim.
“Bak bu baþýnda taþýyacaðýn saadettir, sen nereye gitsen oda peþinden gelecek ” diyordu.
“Emel’im” dedim “ben Elif’im” dedi yine.
“Elif’im sen benim Emel’imsin benimle geliceksin deðil mi?”
“Geleceðim fakat daha vakit var” diyerek karþýda birilerini gösterdi .
Tam seçemiyordum; kadýn silüetinde gibi gözüküyorlardý, gözlerimi alan çok güçlü bir ýþýk vardý. Nur saçýyorlardý sanýrým onlar meleklerdi.
“Bak þimdilik onlarýn kucaðýndayým, zamaný gelince kendi ellerinle beni sana getirecekler” dedi.
Sonra avucumun içine bir þey sýkýþdýrdý. Tam açýp bakacakdým.
“Hayýr þimdi deðil, üç vakit sonra aç avuçlarýný bu senin mucizen sahip çýk”dedi ve sonra beni gül yapraklarýnýn olduðu bir yoldan uðurladý….
------------------------------

Kendime geldiðimde yataðýn içinde secdeye varýrken buldum kendimi. Sabah ezaný okunuyordu.
Emel’ime kavuþmuþdum. Günlerce gecelerce secdeye varabilirdim.
Baðrýmda “sabýr”, gönlümde “selamet” , baþýmda “saadet”, alnýmda yazý, avuçlarýmda mucize vardý artýk.
Anlýyordum olaný biteni ; sabrýn sonu selamet ve saadetti artýk biliyordum.
Alýnyazýmdý; üç vakit sonra mucizem Emel’ime kavuþacakdým emindim. Elif’im rüyamda anlatmýþdý bunlarý.
Ey yüce Yaradaným nelere kadirsin bu kez bebeðim bana mektup yollamýþdý sanki…

Nazlý Tolun