Hiç bilmediğim kokunu özlüyorum. Beni ben yapan, sende olup benden uzak olan her şeyi. Sevdama söz söyleme bırak yüreklerde tarih olsun. Dünden daha fazla yarından daha az seviyorum. Kısmet mi, değil mi? Bilmiyorum. Çalınan kapı hemen açılsa sabrın beklemenin bir anlam ifade etmeyeceğini biliyorum. Bir dilek hakkım olsa da ellerini tutsam. Umut kelimesi yeniden anlam kazanmaya başladı seninle. Yok hayatımda artık umut-suzluk gibi şeyler. Bir zamanlar yılsamda yorulsam da sabrımın getirdiği meyveleri yiyorum. Bir el uzandı yüreğime, düştüğün yerden kalk dedi. Nasıl kırabilirdim ki onu ben kendimi milyonlarca kez kırmışken. Gülümseme var şimdilerde yüzümde, ne olursa olsun ayakta gülümsüyorum. Sayende.. Kime ne gülüşlerim? Mutluyum çok şükür. Hayatımın hediyeside var. En azından onun sayesinde gülüyorum. Ama ben hâlâ onun hiiç bilmediğim kokusunu özlüyorum
 
-Ayşe Altunküpe..
( Hiç Bilmediğim Kokunu Özlüyorum. başlıklı yazı GönülRomanı tarafından 19.05.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.