Hayat Diyorum (!)
Hayat diyorum (!) hayat neden bu kadar canı yakıyor? Değmeyeceğini bildiğimiz şeylere bile ister istemez canımızı sıkıyoruz. Aslında mutluluk yanı başımızda ama bilmiyoruz. Arda sırada umursamamak gerek, yapabilirsek tabii ki. Gülelim, neden güldüğümüzü sorsunlar, ağlarken ne oldu diye başımıza toplananlar en ufak bir şeyde açığımızı arayanlara gülüşümüz ders olsun. Her şeye rağmen gülelim tebessüm olsun dudaklarımızda. Güzel değil mi? Bu zamanlar insanları gözlemliyorum sessizce; çevremden duyduklarımda etkiliyor tabii ki. Benim görüşüm bu tabii ki ama birçok insan kendi çıkarları peşinde, hep bir << ben >> duygusunda yaşıyorlar. Ufak şeylere üzülmeye can sıkmaya değer mi? Yarın yaşayacağımız kesin değilken bu kadar hayat telaşına kapılmak olur mu? Bir sürü soru işte. Umursamamak diyorum. Siz yapabiliyor musunuz? Keşke dememek için düşünüp yaşamak gerekirmiş 2-3 kere. Umursamak gerek; ama ben gibi paranoyak bir şekilde olupta uykularını harap etmeyen ufacık şeyler için..
https://www.facebook.com/GONULROMANIM
-Ayşe Altunküpe..
(
Hayat Diyorum (!) başlıklı yazı
GönülRomanı tarafından
8.06.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
