Online Üye
Online Ziyaretçi
Bu kez kal deme, beter şekilde hazırım gitmeye..
Sus ne olur “gitme” kelimesini deneme yeniden.
Gözlerin engeller adımlarımı, sözlerin barikatlar koyar kapılara.
İzin ver bir kaç merdiven inebileyim bu kez.
Bırak; bir veda sahnemiz olsun, duvarlara yansıyan gölgelerimizin izi kalsın
Öpme avuçlarımın içinden. Buselerin, dudaklarından bileklerime kelepçeler vurur bilirsin.
Işıkları kapayalım yüzümüzden okunmasın hüznümüz
Kahrolmayalım, hıçkırıklarım boğazımda düğümlü kalsın.
Sevgini, yüreğimin iki ucundan bohçalar, yaraları sararım her adımda.
Hatıralarımızı takvimlerin en nadide yerinde saklar, ara sıra avunurum.
Aynada kirpiklerimin izini yok ederim, yastıklara saçımın kokusu sinmişse silerim inan söz olsun.
Yetim kalsın başucunda tebessümler.
Bu kez kal deme, gönül heybemi sırtlar, alır başımı giderim.
Sus!
Kal deme…
Nazlı TOLUN