Farklý olmasýný dilerdim aslýnda içimde saklý olanýn gerçek olmasýný. Ýyi de bu mümkün müydü? Hem kozamda yaþayacaktým hem de ülkenin en muteber romancýsý olacaktým.

Aklýmý peynir ekmekle yediðim belli olmasa da ben saatlerce peynir ekmek yiyordum romanýmý satýr satýr iþlerken. Derinliðinde sessizliðin aslýnda iç sesimin gürültüsüne alýþýk yine de kimselerin duymadýðý gelin görün ki; iç sesimi satýr satýr yansýtýyordum þaibeli romanýma.

Sözüm ona genç ve güzel bir kadýnýn içinde kaldýðý o aþk üçgeninde gizemli bir rota izleyecekti aþk. Olmasý gerekeni deðil olmasýný istediðim için ya da romanýn kahramaný öyle istediði için.

Ortada bir kahraman da mý yoktu da ben kendi yalanlarýma okuyucuyu inandýracaktým?

Kýrk kez söylemesem bile kýrk bin kez söylemeye razýydým ve öyle de yapýyordum.

Çalýþtýðým iþ yerinden iki ay ücretsiz izin almýþtým ve onlara söylemediðim yalan kalmamýþtý. Allah’tan köþede üç kuruþ birikmiþim vardý da yokluk çekmiyordum-desem de inanmayýn.

Hayatým boyunca kredi kartý kullanmamýþtým da iþin aslý fazla lüks meraklýsý bir insan deðildim. Alabildiðim kadar kuru yemiþ, biraz þekerleme ve bol miktarda kafein yine de iyi idare ediyordum ve tamý tamýna iki ayým vardý üstelik günde on beþ saat çalýþmayý da þart koþmuþtum kendime.

Arada yan komþum uðruyordu. Ýyi bir kadýndý. Kocasýný geçen yýl ebediyete uðurlamýþ ve kaza eseri de kurtulmuþtu hani. Ne saçma deðil mi? Kaza eseri… ne de olsa aklý yitik adam doðal gazý açmýþtý kadýn uyurken ve son anda kurtulmuþtu talihsiz kadýn. Ýyi de adam nasýl mý ölmüþtü?

Bunu ona sorduðumda acý bir kahkaha attý ne de olsa kadýn raporlu antidepresan ilaçlarýný sakladýðý yeri kocasýna söylemiþti laf arasýnda ve otopsi sonucunda adamýn intihar ettiði ortaya çýkmýþtý iþin kötüsü kadýndan ne istemiþti?

Bu yüzden âþýk olduðu o adamýn ardýndan tek damla gözyaþý akýtmadý bizimki ve o gittiðinden beri tüm ilaçlarý da çöpe atmýþtý.

Bana her akþam uðramayý adet edinmiþti dul komþum ne de olsa yeni bir hayata adým atmýþ ve benden de fazlasýyla umutluydu.

‘’Adýný ne koyacaksýn?’’derdi de arkasýný getirmezdi.

‘’Dur bakalým, Hale. Önce bir roman bitsin.’’

Okumaya meraklýydý bizimki ve sabýrsýzca yazdýklarýmý okumak istiyordu. Ölürdüm de tek satýrýný göstermezdim. Nazara çok inanýrým hani.

Yayýnevi bana son on gün daha süre tanýmýþtý. Demek ki dolu dolu bir ayým kalmýþtý önümde. Ve ben çýlgýnlar gibi yazýyordum.

Annem memlekete çaðýrýyordu beni ve yazdýðým romandan haberi yoktu kadýnýn. Akla zarar doðrusu ne de olsa ben onun halim selim, aklý baþýnda biricik kýzýydým. Bir de demez mi?

‘’Bana acil on bin lira lazým. Maaþýný alýnca göndermen mümkün mü?’’

Hemen bir yalan kývýrmýþtým.

‘’Eve tadilat yaptýrýyorum anne. Belki iki ay sonra.’’

Artýk iki ay sonra ne olacaksa?

‘’Sahi’’ dedi Hale.

‘’Adý ne?’’

‘’Dedim ya: adýný henüz koymadým.’’

‘’Hayýr, hayýr, kadýnýn âþýk olduðu adamýn adýný soruyorum.’’

Baþýmdan savmanýn zamaný gelmiþti Hale’yi:

‘’Bana mantý açar mýsýn yarýn?’’

‘’Ne diyorsun sen? Ne yarýný. Bekle iki saate hazýr olur.’’

Kendimi suçlu hissediyordum. Ne de olsa kadýný kullanýyordum. Olsun. Hepi topu iki ay. Sonra kurtulacaktý benden. Hem romanýmýn epey iþ yapacaðýna emindim de bu yüzden yayýnevinden yüklü bir çek talep etmiþtim.

Günler günleri kovalamýyordu ben sadece kurdeþen döküyordum. Hem de öyle böyle deðil. Sonunda iki üç doktora gittim ve aldým boyumun ölçüsünü.

‘’Stres yok, hanýmefendi. Bol bol su için ve temiz havaya çýkýn. Bakýn önümüz ilkbahar. Güneþ yüzünü ne zaman gösterirse atýn kendinizi dýþarý ve temiz havadan faydalanýn efendim ve iki ay sonra kontrole gelin.’’

Güldüm.

‘’Elbette.’’

Tabii ki beni bulursanýz.

Ýyi kötü uyuyordum. Ýyi kötü besleniyordum. Bol bol dua ediyordum hem de peþinen ne de olsa iki ay sonra fýrsat bulamayabilirdim.

Hale son zamanlarda fazla gelmiyordu ve gerçek manada peynir ekmek dýþýnda bir þey yemez oldum.

Apartman görevlisi arada uðrayýp çöplerimi alýyordu. Neyse ki fazla gelenim gidenim yoktu ne de olsa herkes beni çalýþýyor biliyordu.

Kýsa sürede roman üç yüz sayfayý aþmýþtý. Ben bile þaþýrýyordum hýzýma yoksa çok acele etmemin altýnda bir kavuþma isteði mi vardý? Öyle ya, kavuþmayý dilediðim ne çok insan ve ne çok hayal…

Yayýnevi benden öylesine emindi ki; romanýn çýkýþ tarihinde canlý bir programa konuk olacaktým ve eminim ki; kanal ilk kez böylesine bir izlenme oranýna ulaþacaktý. Nereden mi biliyordum?

Sözleþmeye göre son beþ güne girmiþtim ve roman bitti sayýlýrdý sadece gözden geçirecektim ve elimle teslim edecektim romaný. Allah vere de çabucak baskýya versinler diye dua etmenin dýþýnda da hiçbir þey yapamýyordum.

Ev çok daðýnýktý ve oldukça da pis.

Derhal evi temizletmeli ve kendime güzel kýyafetler almalýydým. Neyse ki param hala suyunu çekmemiþti zaten çeki annemin adýna kesmelerini rica etmiþtim. Kadýn çok mutlu olacaktý eminim ya öðrendiðinde?

Sonunda noktayý koydum ve kocaman bir iç geçirdim. Nasýl da rahatlamýþtým üstüne üstük kaþýntýlarým da geçmiþti. Artýk güzel bir yemeði hak etmiþtim.

Ýþ yerinden arayan bir arkadaþým beni hayli merak etmiþti.

‘’Bekle’’ dedim. ‘’Ocaðýn birini bekle.’’

Gevrek gevrek güldü.

‘’Akýllým’’ dedi. Herkes zaten ocaðýn birini bekliyor. Üstelik o gün tatil. Demek oluyor ki; seni bir gün sonra göreceðim.’’

Bu sefer ben güldüm kýs kýs.

‘’Sen öyle san.’’

‘’Duymadým.’’

‘’Görüþürüz.’’ Deyip kapadým telefonu.

Ýçim bir rahatlamýþtý ki. Ve kocaman bir pizza sipariþ verdim. Altý üstü kilo alýrdým zaten gideceðim yerde kilonun ne önemi olacaktý ki?

Ertesi gün, güzel bir uyku çekip açtým gözlerimi. Saat henüz çok erkendi.

Koþmak iyi fikir, demenin ötesinde temiz havanýn özlemini çekiyordum.

Akþamý zor ettim velhasýl romaný teslim etme saatim gelmiþti.

Her þey yolunda gidiyordu. Editörler en kýsa sürede okuyup baskýya vereceklerdi büyük ihtimalle: ötesinde çekteki meblað konusunda çekinceleri vardý lakin garanti vermiþtim onlara daha doðrusu yayýnevi sahibine zaten konu sadece ikimizin arasýndaydý.

Þaþkýn þaþkýn baksalar da nasýl oluyor da bu kadar kendimden eminim, diye ben hiç bozuntuya vermedim.

Canlý yayýn için kýyafet seçme zamaný gelmiþti iþte.

Bu arada evi bayaðý toparlamýþ ve gündelikçi kadýna teslim etmiþtim. Bol bol avans da verdim. Kadýnýn gözleri parladý ne de olsa normalin beþ katý bir ücretti vereceðim belki daha fazlasý.

Yýlbaþý için özel bir hazýrlýk yapmam gerekmiyordu yeter ki yýlýn ilk günü dinç ve güzel gözükeyim ne de olsa canlý yayýnda tüm ülke beni seyredecekti ve romanýmýn inanýlmaz reklamýný yapacaktým üstelik bir numara olacaðýnýn da garantisi vermiþtim Yýlmaz Beye.

Yýlmaz Bey kim mi?

Geçen sene hastanede tanýþtýðým bir hasta tanýdýðý. Ben hasta deðildim lakin Yýlmaz Beyin küçük oðlu çok hastaydý ve kalp nakline ihtiyaç duyuyordu bu da yetmezmiþ gibi böbreklerinde sorun vardý ve ne yazýk ki organ naklinde bekleyecek zamanlarý yoktu. Ben ise rutin kontrol için gitmiþtim ama içine düþtüðüm darboðazdan kimsenin haberi yoktu. Oldukça borçlandýðýmý kimseye söyleyemiyordum ve aldýðým borcu bana saðlayan bir arkadaþýmýn tanýdýðý idi ve ne yazýk ki; onu tanýdýðýmda tefeci olduðundan haberim yoktu. Olaylar bu þekilde geliþirken Yýlmaz Beyle iyi bir dostluk kurduk. Eþini geçen sene kaybetmiþti ama oðlunun hastalýðý tuz biber ekmiþti her þeye. Çocuk bir anda saðlýðýný kaybetmiþ ve günden güne eriyordu.

Tanýþýklýðýmýz vesilesi ile onun bir yayýnevi olduðunu da öðrendim. Benim azimli bir roman yazarý olduðum izlenimi ile memnuniyetini dile getirmiþti lakin bir roman yazarýna ne kazandýrabilirdi ki?

Olmasý gereken.

Ve bana gereken.

Oturduk pazarlýða.

Bana altý ay süre verdi ve ben de ona söz verdim. Bu esnada benim oðlu için uygun taþýyýcý olduðum da ispatlandý hastane heyeti tarafýndan. Ýyi de ayný anda kalbimi ve böbreðimin birini nasýl çocuða verecektim?

Sorunun cevabý bende saklýydý. Aslýnda Yýlmaz Bey bunu duyunca gözleri parladý. Hele ki; memlekette benden para bekleyen bir annem olduðunu öðrendiðince bu da yetmezmiþ gibi içine saplandýðým borç bataðý…

Yýlbaþý gecesi hayatýmýn tümü þerit gibi geçti gözümün önünden bir yandan da veryansýn ediyordum kendime aslýnda girdiðim günahý da biliyordum ama… bu bir ilk olacaktý edebiyatta ve insanlýk tarihinde.

Roman yazarý genç kadýn romandaki sona uygun bir mizansende canlý yayýnda hayatýna son verdi.

Sürmanþet.

Ýnanýlmaz.

Allah vere de annemin ve dostlarýmýn yüreðine inmesin hele ki iþ arkadaþlarýmý düþündüðümde ve beni baþarýsýzlýk ile damgalayan sülalemi ve okul arkadaþlarýmý…

Yeni bir baþlangýç yapma istiyor muydum?

Hem evet, hem hayýr ama yeni bir hayata adým atacaktým belki de sonsuza kadar çýkmayacaktým cehennemden lakin ben zaten cennetimi yaratmýþtým roman kahramanýma hayat verirken.

Zaman inanýlmaz ivme kazanmýþtý ve yeni yýl tebriki için arayanlar hepsine ayný þeyi söyledim:

‘’Yarýný bekleyin.’’

Anlamsýz gelmese de çoðuna þaþkýnlýða uðrayanlar da oldu aralarýnda ne de olsa hep aklý evvel bir insan olmuþtum üstelik kurallara sadýk kalmayan ve hayallerine sahip çýkan hatta ölümüne ve o gün geldi çattý.

Yayýna çýkmama az süre kalmýþtý ve stüdyoda gerekli hazýrlýklar neredeyse bitmiþti ve ansýzýn gelen telefonla irkildim bu da yetmezmiþ gibi kuliste inanýlmaz bir hareketlilik vardý.

Yýlmaz Bey her þeyden haberdardý ve az sonra þakaðýma dayayacaðým tabancaya kadar her þeyi de tedarik etmiþti.

Yayýn esnasýnda romanýmý tanýtacaktým ve roman kahramanýnýn akýbetine uðrayacaktým. Þakaðýma girecek tek kurþunla ölecektim ve o ufak çocuða da can verecektim. Cenneti mi cehennemi mi hak ediyordum peki?

Bunu düþünmek için çok geçti yoksa hala vakit var mýydý?

Bana gelen uyarý ile stüdyoya yöneldim ve gelen çaðrýyý da cevaplamamýþtým ne de olsa her þey önceden konuþulmuþtu ve planladýðýmýz üzere az sonra hayatýma kendi ellerimle son verecektim. Silah ceketimin astarýnda saklýydý ve güvenliði Yýlmaz Bey sayesinde atlatmýþtým ne de olsa nüfuslu bir adamdý ve her yere uzanýyordu kollarý.

Canlý yayýn baþlamýþtý.

Her þey normal gidiyordu ve ben romanýmý tanýtýyordum ta ki…

Sunucu kadýn konuþmayý kesmek durumunda kaldý ama sebebini kimse bilmiyordu ve birden bire konfetiler yaðmaya baþladý. Ýyi de neyin nesiydi bu olanlar? Yýlbaþý geçmiþti üstelik canlý yayýnda bunun ne anlamý vardý ve ben yine de üstüme alýnmadan rolümü oynamaya devam ettim. Astarýma doðru uzattým elimi ve tam silahý ateþleyecekken…

‘’Dur. Sakýn deneme sakýn…’’

Diyen kim olabilirdi ki ne de olsa bu konunun ikimiz dýþýnda bileni yoktu ve karþýmda Yýlmaz Beyi gördüm.

Adam iki gözü iki çeþme aðlýyordu.

‘’Nihal. Sakýn sakýn deneme. Her þey bitti aslýnda her þey yeni baþlýyor senin ve benim için.’’

Ýyi de bu adam ne saçmalýyordu? Anlaþmamýza göre ben ölecek ve çocuðuna nakil olacaktý organlarým…

Deli gibi baðýrýyordu ve bir hamlede elimdeki silahý kaptý.

‘’Çok geç. Aslýnda her þey için erken de diyebiliriz.’’

Belli ki kafayý yemiþti ve cebinden çýkardýðý kutuyu bana verdi.

‘’Aç içini, deli kadýn.’’

Hem bu kadar emek ver hem bu kadar riske gir bir de deli damgasý ye.

‘’Neler oluyor?’’

‘’Oðlumu iki gün evvel kaybettim ve sana da haber vermedim zira sürprizi bozmak istemedim.’’

‘’Sürpriz mi? Çocuðunuz ölüyor ve buna sürpriz mi diyorsunuz?’’

‘’Yeni bir baþlangýç yapalým seninle. Ben sana âþýk oldum. Evet, bu delice gelebilir sana ama… sen çok çok cesur bir kadýnsýn ve küçük bir çocuk için hayatýndan vazgeçmeyi göze alacak kadar üstelik geride kalan anneni bile düþünmüþken ölüme giderayak…’’

Sunucu kadýn delirmiþ gözlerle bize bakýyordu hele ki elimdeki silahý görünce nasýl da çýðlýk atmýþtý insanlar ve görünen o ki inanýlmaz bir seyirci kitlesine ulaþmýþtý kanal…

‘’Evet, yavrum öldü zaten bekliyordu bunu doktorlar ama sen ölmemelisin. Yeni bir hayata var mýsýn benimle?’’

Sunucu kadýn þaþkýn olduðu kadar da mutlu gözüküyordu ve bana göz kýrptý. Ben de kameraya göz kýrptým.

‘’Kestik. Yayýn bitti.’’

Romanýn ismini mi merak ettiniz? Sizce?