-Sevgili okurlarımız monolog röportajımıza uzun bir aradan sonra kaldığımız yerden devam edelim, tekrardan hoş geldiniz Sayın Gülveren.
-Hoş bulduk.
-Kendinize hiç sordunuz mu acaba? Yazdığım nedir? Yazmam gerektiği için mi yazıyorum? Yoksa yazarak kendinizi mi avutuyorsunuz? Yoksa kendinizi mi buluyorsunuz?
-Teşekkürler ediyorum size, beni okuyucularımla tekrardan buluşturduğunuz için. Yazmak nedir? Yazarın ya da şairin içerik açısından gönül zenginliği ile akıcı gönlü okşayan bir dille, okuyucunun anını dünyasını hayatını zor günlerini hislerini duygularını samimi bir havada kaleme alarak yazmak, duyguları hisleri bilinçaltında meydana çıkararak canlı tutmak, aynı noktaya bakarak derinlemesine duygularımızı hecelerle mısralarla paylaşmak değil midir? Belli bir düşünceye varmak zorlaştıkça ve şiirle yazı ile kolaylaştığına ve bizi bir çatı altında topladığına göre yazmak bir gerekliliktir. Paylaşma noktasında sıkıntıya düşüyorsak, daha çabuk sezmek adına heceleri mısraları bir ahenk gülümseyen bir dil olarak kullanmak varken, neden yazmayayım? Neden hem kendimi hem de okuyucuyu düşüncenin özgür atmosferi altında oturmasına kendisini görmesine, bizi bizden uzaklaştıran meselelerin ne olup olmadığının farkına varması varken neden kendimi okuyucuyu avutayım, gerçekler göz önünde bakmayı görmeyi beklerken? İnsanlar bu dünyanın geçici süsüne aldanırken bir anlığına bunun yalan olduğunu bir şiirler hece ile mısra ile anlatmak varken ve bu gerekli iken neden yazmayayım neden yazmayalım? Bir parçalanma bir belirsizlik varsa ortada, bunu neden belirgin görünür kılmak adına parçalanmayı tam bütün yapmak adına yazmayalım söyler misiniz? Bu sorular devam eder gider, okurun düş gücünü ortaya çıkarmak, düşler ülkesinde gezdirirken bu düşlerini hayata geçirmesine imkân olanak hatta kapı açmak var iken neden niçin yazmayayım? Bir biri ile pekişmeyen gündelik ilişkilerimizin keşmekeşliğini, anlamsız bakış açısı ile dünya kaygısına düşerek birbirimizden uzaklaşmamızın hezeyanını anlatmak bunu okuyucun görüşünü alarak, hislerine tercüman olarak yazmak kadar güzel ne olabilir? Yazarken kendimi içinde bulmam okuyucuların dertleri ile ilgilenirken kendi derdime çare bulmam kadar güzel ne vardır? Yazarlarımız arasında kopukluk varken herkes kendisini tek sahibiymiş gibi görmeye çalışırken… Bizler fikirlerin hecelerin mısraların okuyucuyu güldürmesi hayatı daha güzelleştirmesi için birer söz hamalı iken neden yazmayayım yazmayalım?
Her güzelliği paylaşalım sağlığımızda
Şiirler güzellikler olsum her yanımızda
Etrafımızda gülücükler sarılmalar görelim baktığımızda
Gönülden gönül’e gülümseyerek varalım yazdığımızda
-Bu kısa dörtlükle kısaca ne demek istediğinizi anladık. Sizce insanın sevgiden umudundan hayallerinden vazgeçmesi, psikolojik anlamda ezilmesine ve ruhuna kendi eli hançerlemesine sebebiyet verir diyorsunuz, bize bunu daha geniş bir fikir rüzgârına kaptırarak açıklar mısınız?
-Evet, hatırladım, insan hislerini duygularını umudunu bilinçaltında yığdıkça, yığdığı o bilinçaltında yer kalmayınca karanlık bir köşeye attıkça o karanlık, fikirdeki o aydınlık yeri de zamanla kaplayacak, hatta nefes alınamayacak bir sıkışıklıkla boğacaktır. Karmaşıklıklar çözülmedikçe hani dediğimiz var ya hiç çözülemeyen Arap saçı benzetmesi vardır ya, işte karmaşıklıklar çözülmeden, birbirine geçen saç tellerini birbirinden ayırmadan nasıl düzeltmek mümkün değilse, bizlerde bu sevgimizden umudumuzdan hayallerimizden vazgeçmemeliyiz. Bir ara dinlenmeye alabiliriz, inşa etmek için şu anda elimizde malzeme yoksa şeklini çizebiliriz, işte şiirde bunun gibidir vazgeçmemek adına belki bir kısa süreliğine inşa etmeden önce şeklini çiz demektir. Çekingen davranma tutukluk yapan hislerini yeniden gözden geçir, öyle yola çık demektir. İnsanın kısır bir döngünün baskısından ancak şiirle yazacağımız denemelerle çıkmanın kapısını açabiliriz. Duygular hayaller hisler gönülde baskı altında tutmamız için bizlere verilmedi ki, gönülden gezerken bir gülümseme bir dokunuşla gül bahçeleri açmamız için bize verildi. Şiirde bir gülümseme ve dokunuştur, gül bahçelerini açtırmaktır vazgeçme yoluna devam et demektir, sevmektir sevilmek gülümsemek güldürmek sarmaktır… Duygularımızı dışa vuramıyorsak, şiirle bir iki mısra ile belirgin görünür kılabiliriz zaten şiir bunun için vardır. Yoksa bu güzellikleri bilinçaltında baskı altında tutmak demek onların yerine mutsuzluğu bencilliği yerine koymak demektir ki bunlarda insanı mutlu etmiyor. Düşünün fikrinizle bir odanın içindesiniz ve kapıyı açmak için doğrulmak kalkmak yerine, yerde bir sağa bir sola yuvarlanarak kapıyı açmayı denemeye başlıyorsunuz bu şekilde kapı açılır mı? Açılmaz tabi ki, kalkarak elimizle açmamız gerekirken… Kısacası kendimizi gizlemek görünmez yapmak bizi mutlu etmez görünen varan saran giden olmalıyız, zaten şiirde bize bunları anlatıyor söylüyor. Yoksa saklanarak her an şok dalgaları altında şoku yaşamamız için bu dünyaya da gelmedik… Farklı olmak farklı olanı gönlü dünyamızı güzelleştireni seçerek farkımızı göstermeliyiz hissettirmeliyiz. Şiir hiçbir zaman insanın kendine mahsus olan özelliklerini yitirmeden yol almasını, hissiz bir varlık haline gelmeden hissettiklerini söylemesini yaymasını eksik olan yerde bu eksikliği tamamlamasını söyler, buda şairin gönlünde süzülerek hecelere mısralara ve oradan da okuyucuya yansır. Üstat ne güzel diyor dinleyelim hissedelim isterseniz.
Umut Yaprakları
“Öyle bir ilkyaz ol ki korkut yaprakları,
Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları,
Sararıp dökülürken güz rüzgârlarında
Ardında savrulsunlar, unut yaprakları.
Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
Seninle yeşerdiler, seninle soldular.
Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.”
Özdemir Asaf
Anadolu
“Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip…
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının…
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.“
Ahmed Arif
Uyan
“Hadi uyan
Aydınlığa çık da çil gözlerin ışısın
İlkyazlar sıcağı biriksin yüreğine
Yoksul olsan da uyan
Garip olsan da uyan
Mademki güzelsin, güzeli yaşatmak için
Mademki iyisin, iyiliği yaşatmak için
Mademki umutlusun, umudu yaşatmak için“
Metin Eloğlu
-Teşekkürler ederim, bir kısara verelim tekrardan devam edeceğiz, bir çay molası diyelim arınma varma anlama arası molası diyelim lakin reklam arası demeyelim, diyerekten buyurun birer çay içelim haydi şirketten diyeceğim lakin okuyucularımızın gelmesi gerekir onları yormayalım kısa bir ara verelim gülümseyelim.
Mehmet Aluç
.jpg)