SEÇENEK
 
Akþam bir anda indi yaþadýðý þehre. Belki de kendisi öyle hissetmiþti. Bunun ayrýmýný yapacak halde deðildi zira. Uzun uzun düþündü ve bir sigara yaktý. Bundan sonra ne yapabilirdi? Hayatýný hangi yola yönlendirmeliydi? Ýyinin, doðrunun ve dürüstlüðün yoluna mý yoksa kötülüðün yanlýþýn ve sahtekârlýðýn yoluna mý? Küçük bir çocukken bile iyi yalan söyleyebildiðini, insanlarý kandýrmakta çok yetenekli olduðunu biliyordu. Hala þu ilkokuldaki çikolata hikâyesini hatýrladýkça gülümsüyordu. Ýlkokul ikinci sýnýftaydý ve babasýnýn ona verdiði bozuk para ile okulun karþýsýndaki büfeden bir çikolata almýþtý. Okulun bahçesinde çikolatayý yerken bir çocuk gelmiþ ve çikolatayý nereden aldýðýný sormuþtu. Bunun üzerine aklýna bir hinlik gelmiþi ve gülümsemeye baþlamýþtý.
 
-          Bu çikolatayý karþýdaki büfeden aldým. Hem de bedava.
-          Ya gerçekten bedava mý?
-          Evet, bu çikolata yeni çýkmýþ ve reklam olsun diye çocuklara bedava veriyorlar. Yalnýz büfeye gittiðinde bana ‘hiçbir þey’ ver diyeceksin.
-          Gerçekten mi?
-          Tabi oðlum ne zannettin? Ben bir tane daha alýrdým ama her çocuða bir tane veriyorlar, beni tanýdýlar artýk vermezler, sen bugün hiç aldýn mý?
-          Yo, almadým.
-          O zaman sana verirler.
-          Ya kýzarsa, benim hiç param yok.
-          Benim de param yoktu ama bana verdiler, kýzmadýlar da. ‘Hiçbir þey ‘ çikolatasý dersen verirler.
-          Þu karþýdaki büfe mi?
-          Evet, o.
 
Çocuk büfeye giderken onu izlemiþti ve içten içe çok keyiflenmiþti.  Bunu izlemesi gerektiðini hissediyordu ve büfenin arka kýsmýnda kalan camýn aralýðýndan olanlarý izlemiþti. Çocuk içeri girdi ve büfeci;
 
-          Ne istiyorsun?
-          Hiçbir þey.
-          Nasýl?
-          Hiçbir þey istiyorum amca.
-          Aptal mýsýn sen oðlum, hiçbir þey istemiyorsan ne arýyorsun burada?
-          Yok amca, çikolata istiyorum.
-          O zaman neden hiçbir þey istemediðini söyledin?
-          Hiçbir þey çikolatalarýndan istiyorum.
-          Dalga mý geçiyorsun benimle?!
-          Yok amca, þu bedava olan hiçbir þey çikolatalarýndan istiyorum.
-          Oðlum git bak dayak yemeden!
 
Çocuk azarý iþitip büfeden çýktýðýnda camýn altýna eðildi ve gülmekten karnýna aðrýlar girmiþti. Bu kendine o kadar eðlenceli geldi ki birkaç çocuðu daha kandýrdý ve ayný büfeye gönderdi. Adam her defasýnda daha çok sinirleniyordu. Sonunda camdan kendini izleyeni gördü. Az kalsýn dayak yiyecekti. Koþarak uzaklaþtý oradan ve yakalandýðýný düþünüp bu eðlenceli oyundan vazgeçti.
 
Ýnsanlarý kandýrmada ve sahtekârlýkta her ne kadar yetenekli olsa da bu yolu tercih etmemiþti. Ailesi dürüstlüðe ve helal lokmaya çok önem veren bir aileydi. Elbette bu ailede oðullarý Mustafa’yý da böyle yetiþtirmiþlerdi. Bu ailenin yazýlý olmayan kurallarý þöyleydi;
 
·         Asla yalan söyleme, zarar göreceðini bilsen de yalan söyleme. Yalan söyleme ve kimseden de korkma,
·         Kimsenin parasýný, eþyasýný, malýný ondan izin almadan alma, kendi hakkýn olduðunu düþünüyor olsan da alma,
·         Açlýktan ölsen de hýrsýzlýk yapma,
·         Kimsenin ýrzýna namusuna yan gözle bakma,
·         Asla kibirlenme, kendini beðenmiþ; ukala hareketler yapma. Býrak kendiyle övünenler övünsünler, sen dürüst ol,
·         Ýnsanlarý hiçbir þey için kandýrma,
·         Ne kadar kötü durumda olursan ol baþka insanlarý kullanma.
 
Aslýnda bu yazýlý olmayan aile kurallarý uzadýkça uzayabilirdi. Bu aile yoksul bir aileydi. Bir dönüm dahi topraklarý yoktu. Mustafa’nýn babasý çoðu zaman iþsiz gezerdi. Ýþ bulduðu zamanda dürüstlüðü yüzünden kýsa bir süre sonra iþten atýlýrdý. Ailesinden hiç kimse devlet memuru olamamýþtý, çünkü adam kayýrma, torpil gibi illegal her ne varsa hepsine yüz çevirirlerdi. Bu durumu daha iyi anlatmak için þöyle bir örnek verebilirim. Bir yerde bir olay oldu ve hiç kimse þahitlik yapmak istemiyor ya, iþte Mustafa’nýn ailesi karþýlýðý ne olursa olsun þahitlik ederdi. Bu dürüstlükleri yüzünden baþlarý beladan, mahkemeden kurtulmamýþtý. Ayrýca insanlara güvenmek gibi bir zafiyetleri de vardý. Bu yüzden birçok kiþiye kefil olmuþlar ve birçok kez icralýk olmuþlardý. Ýnandýklarý kuþkusuz ütopik bir dünyanýn erdemleriydi. Mustafa’nýn ailesinde; ‘birisi sað yanaðýna vurduðunda sen vurana sol yanaðýný uzat’ görüþü hakimdi. Bu neden böyleydi Mustafa hiçbir zaman anlamadý.
 
Küçük bir çocukken ailesinin koruyan kanatlarý altýnda elbette doðru olanýn bu olduðuna tüm kalbiyle inanmýþtý Mustafa. Ama ne zaman ki büyüdü ve insanlarýn arasýna girdi. Durumun hiç de öyle olmadýðýnýn farkýna vardý. Yaþamda iyiler, dürüstler, namuslular hiçbir zaman kazanmýyorlardý. Nerede aþaðýlýk, namussuz, sahtekâr, güvenilmez insan varsa dünyanýn tüm nimet kapýlarý önünde açýlýyordu. Yalan söylemek þaþýrýlacak bir þey deðil, nefes almak gibi, su içmek gibi bir hale gelmiþti. Herkes birbirine yalan söylüyor, birbirini kandýrýyor ve kazýklýyordu. Hiçbir yerde dürüstlük kalmamýþtý. Dürüst insan, yalan söylemeyen insan enayi ya da keriz olarak deðerlendiriliyordu. Bir tanýdýðýn, torpilin olmadan bir yerlere gelmen imkansýzdý. Mustafa tüm bunlarý çenesine inan sert bir yumruk gibi hissetmiþti hayata atýldýðýnda. Bu vahþi dünyada emek ve çalýþma deðersizdi. Dürüstlük beþ para etmiyordu. Önceleri Mustafa ailesine öfkelendi. Neden hayatýn gerçeklerini kendisinden gizlemiþler ve Onu bir enayi olarak yetiþtirmiþlerdi ki? Ama sonunda bu öfkenin yersiz bir öfke olduðunun farkýna vardý. Öfkelenmesi gereken artýk deðerini yitirmiþ erdemlere sahip olan ailesi deðil, erdemlere sýrt çeviren insanlar olmalýydý. Ama þaþkýnlýðýný üzerinden atamýyordu.
 
Mustafa zamanla kimseye güvenilemeyeceðini anladý. Baba oðluna, kardeþ kardeþe kazýk atýyordu. Dürüstlük, doðruluk, namus, güvenilirlik gibi erdemler en güvenilmez, en aþaðýlýk, en namussuz insanlarýn aðzýndaydý. Ýnsanlýk bu hale nasýl gelmiþti? Ahlaksýzlýk nasýl olmuþtu da hayatýn tek gerçeði halini almýþtý? Bunu anlamak oldukça güç görünüyordu Mustafa için. Dünya tam bir ahlaksýzlýk çöplüðü haline gelmiþ gibi görünüyordu.
 
Ýþte tüm bunlardan sonra Mustafa bir yol ayrýmýna gelmiþti. Daha öncede defalarca gelmiþti bu yol ayrýmýna. Ama her zaman ailesinin ona öðrettiði yolu tercih etmiþti. Ancak þimdi durum farklýydý. Her ne kadar dürüstlük dolayýsýyla eza ve cefa çekmeye alýþýk olsa da bu kez tercihi tüm insanlýðý etkileyecekti.
 
Mustafa öðrencilik hayatý boyunca çalýþkan bir öðrenci olmuþtu. Hiç kopya çekmemiþ ve hiçbir ödevini yapmamazlýk etmemiþti. Bir alýþkanlýðý vardý ki eline geçen bir kitaptaki tüm kelimeleri okumadan o kitabý bir kenara atmazdý. Okul müfredatýnda olsun ya da olmasýn, öðretmen sýnav için o konularý çalýþmaya dahil etsin ya da etmesin o kitapta ne yazýlýysa okur öðrenirdi Mustafa. Bu saplantýlý alýþkanlýðý onun çok baþarýlý bir öðrenci olmasýna neden olmuþtu. Girdiði her sýnavda baþarýlý olmuþ, tanýdýðý ya da torpili olmasa da birçok akademik baþarý elde etmiþti. Yabancý üniversitelerde burslar kazanmýþ ve kendine biyoteknoloji alanýný seçmiþti. Branþýnýn en baþarýlý akademisyenlerinden birisiydi. Baþarýlarýna bir yenisini daha eklemiþti ama þimdi bu baþarýsýyla ilgili karar vermesi gerekmekteydi. Tüm dünyayý etkisi altýna alan ve binlerce insanýn ölümüne yol açan Covid-19 ile ilgili laboratuvar araþtýrmalarýný bitirmiþ ve dahasý bu virüsün sistematiðini çözmekle de kalmamýþ aþýsýný da geliþtirmiþti. Sonuçlar aslýnda  ahlaksýz dünya anlayýþý içinde hiçte þaþýrýlacak þeyler deðillerdi.  Çin’in Wuhan eyaletinde ortaya çýkan bu virüs bahsedildiði gibi hayvan pazarýndan ya da yarasadan insanlara bulaþmamýþtý. Bu virüs ayný Domuz Gribi ya da Sars Virüsünde olduðu gibi doðal deðil tamamen yapay, insan eliyle yapýlmýþ ve laboratuvarda üretilmiþti. Komplocular haklýydýlar; biyolojik silah üretmek isteyen devletler, ilaç þirketleri ve dünya nüfusunu istedikleri gibi þekillendirmek isteyen hükümetlerin parmaðýnýn olduðu ortak bir projeydi bu pandemi. Bu virüs ile birlikte toplumlarda ekonomik açýdan bir yük olarak görülen yaþlýlar, kronik hastalar, emekliler doðal olmayan bu yapay seleksiyonla elemine edileceklerdi. Bu bir tür nüfus ýslahýna benzemekteydi. Son derece vicdansýz olan bu düþünce oldukça karlý ve oldukça mantýklýydý. Elbette dünyaya hükmeden ekonomik düzen her zaman olduðu gibi vicdaný deðil, daha çok kar elde etmeyi ve mantýklý olaný seçecekti. Olasý bir savaþ halinde en büyük düþman olan insan içinse biyolojik silahlar nükleer silahlardan daha faydalýydýlar. Evet, devletlerin elinde nükleer silahlar vardý ama bir yere nükleer silahla saldýrmak o yerin doðal kaynaklarýný da yok etmekteydi. Ancak sorun þuydu ki zaten doðal kaynaklar için yapýlan bu savaþlar doðal kaynaklarýn yok edilmesiyle sonuçlanmamalýydý. Doðal kaynaklarýn önündeki en büyük engel o doðal kaynaklarýn üzerinde yaþayan insan olduðuna göre insanlarýn yok edilmesi daha mantýklý bir yol olarak görünmekteydi. Bu düþünceyi de elbette tecrübelerle elde etmiþlerdi hükümetler. Örneðin yer yüzünde Afrika kýtasý kadar toprak altý zenginlikleri olan bir kýta daha yoktu ama ortadaki tek sorun Afrika’lýlardý. Bunu etnik çatýþmalarla, iç savaþlarla, kýtlýkla çözümlemeye çalýþtýlar ama hiç birisi AÝDS kadar, EBOLA kadar etkili olmadý. Nükleer silahta Japonya’da kullanýlmýþtý evet hýzlý ve etkili bir kitle imha silahýydý ama tüm doðal kaynaklarda tahrip olmuþtu. Öyle ise geriye tek bir seçenek kalmaktaydý; biyolojik silahlar. Üstelik iþin bir de karlýlýk boyutu vardý. Bu tür silahlarýn kullanýlmasýyla oluþan pazar bir anda devasa karlýlýklar elde etmeyi mümkün kýlýyordu. Çünkü insan için saðlýktan daha deðerli bir þey yoktu. Ýlaç firmalarý gýda firmalarý ile büyük ama gizli ortaklýklarý bu yüzden kurmaktaydý. Dünyada pek az kiþinin dýþýnda hiç kimse dünyanýn en ünlü kanser ilaçlarý üreten þirketin bir sigara þirketiyle ortak olduðunu ve üretilen sigaranýn içine tütün dýþýnda kanser yapýcý kimyasallarýn katýldýðýný bilmiyordu mesela. Bunun dýþýnda bu ilaç þirketlerinin tarýmsal ilaç þirketleri, tohumculuk þirketleri, hayvan ýslahý þirketleriyle de ortaklýklarý vardý. Ýnsanlar önce hasta ediliyor ve sonra da iyileþtirilmek için paralarý alýnýyordu. Bu büyük tezgahýn içinde çok karþý olduðu için elbette uluslararasý þirketler, hükümetler, iþadamlarý vardý. En büyük silahlarýndan birisi de kuþkusuz basýn-medya ve son dönemde de sosyal medyaydý. Bu yayýn organlarýn da birkaç yalan haber tüm sorunu ortadan kaldýrýyor ve insanlarý koyun sürüsü gibi çobanýn gitmesini istediði yere götürüyordu. Buna o kadar çok örnek vardý ki; tereyaðýnýn kolestrolü artýrmasý, mükemmellikle insanlara modernlik olarak gösterilen fast food yemekleri, her filmde, dizide özendirilen sigara ve alkol tüketimi vs. vs.
 
Mustafa ya bu koca canavarýn diþlilerinden birisi olmayý kabul edecek ve insanlýða ihanet edecek ya da bu koca canavara cýlýz bedeniyle karþý duracaktý. Ýkinci seçeneðin sonuçlarýný kestirmek elbette son derece kolaydý; muhtemelen öldürülür ve kaza süsü verilirdi cesedine. Bir trafik kazasý, bir uçak kazasý, bir kalp krizi ya da bunun gibi baþka bir þey. Belki de karþýsýndaki canavar daha beterini yapar ve kendi ekmeðine yað sürmek için Mustafa’yý bir soytarý haline getirirdi. Tüm basýn-medya kanallarýnda Mustafa’nýn ya bir deli ya da bir sahtekar olduðunu iddia ederler ve insanlar üzerindeki inandýrýcýlýðýný yerle bir ederlerdi. Belki de insanlarýn en çok önem verdiði bir konudan vururlar; Mustafa’nýn bir ýrz düþmaný, bir sapýk, bir eþcinsel olduðunu ileri sürerlerdi. Zira insanlar bu tür magazin haberlerine bayýlýrlardý. Ama her halükarda Mustafa canavara karþý geldiðinde canavar tarafýndan yok edileceðinin farkýndaydý. Peki, bu durumda ne yapmak lazýmdý? Canavarýn safýna mý geçmeliydi? Böyle yaparsa insanlýða ve insanlýðýna ihanet etmiþ olacaðýnýn bilincindeydi elbette. Ancak bu seçenekle tüm dünya nimetleri önüne serilecekti; servet, mal, mülk, itibar, makam ve mevki. Peki, buna deðer miydi? Kaç yýl daha yaþayacaktý?  Yirmi yýl ya da otuz yýl? Otuz yýl yaþasa bunun ne kadarýný saðlýklý geçirecekti? Hayatýn anlamý bu muydu?
 
Mustafa sigarasýný bitirdiðinde beyni zonkluyordu. Bu sorular kafasýnýn içinde dönüp duruyordu. Ya onursuzluðu seçecek ve tüm dünya nimetleri önüne serilecek ya da ailesinin yaptýðý gibi onurlu yolu seçecek ve en iyi ihtimalle sefalet içinde ölecekti. Çetin bir seçimdi. Çocuklarýný düþündü bir an. Hýrsýzlarýn, sahtekarlarýn, namussuzlarýn çocuklarý babalarýnýn haram paralarýyla dürüst insanlarýn fakir çocuklarýný eziyorlardý ya hani, aynýsýný kendi çocuklarý da mý yaþayacaktý? Yoksa nefret ettiði bu durumu bizzat çocuklarýna mý bulaþtýracaktý. Bir zamanlar tabaný deðil ayakkabýsýyla okula giderken yaþladýðý þehrin en büyük hýrsýzýnýn oðlunun yanýndan son model bir jiple geçiþini hatýrladý. Sonra sevdiði kýzýn o zengin çocuðuna veriliþini. Öfkeyle duvarý yumrukladý sonra. Kendine kendine dedi ki;
 
-          Bu dünyanýn adaletsiz düzenini ben kurmadým ya!
 
Sonra biraz durdu ve babasýný düþündü. Yýllarca helal lokma için çabalamasýný ve ;
 
-          Bu dünyanýn adaletsiz düzenine bir tuðlada ben koyamam ya…
 
Bir an pencereden akseden silüetine baktý. Saçý baþý daðýlmýþtý, yüzü týraþsýzdý, gözlerinin altýnda torbalar oluþmuþtu ve alnýndaki kýrýþýklýklar belirginleþmiþti. Ne kadar da babasýna benziyordu. Masasýna yöneldi, çalýþmalarýnýn olduðu klasörü ve bilgisayarýný kapattý. Ardýndan odasýndan çýktý ve hýþýmla kapýdan çýktý. Kararýný vermiþti…

 
(OKUYUCUYA NOT: SÝZÝN KARARINIZ NE OLURDU?)