Zaman görecelidir der Einstein. Farklý farklý zamanlar vardýr, yani ne kadar insan varsa o kadar zaman var. Birazdan okuyacaðýnýz hikaye anlatýcýnýn zamanýnda geçmektedir. Ama her okuyucu kendi zamanýnda anlam vermektedir yazýlanlara. Bu yüzden zamandan bahsetmeyeceðim, ben diyeyim dün, siz anlayýn yarýn. Anadolu’nun orta yerinde, bir daðýn eteklerine kurulmuþ fazla kimsenin bilmediði bir köyde geçiyor hikaye. Hani uzun yolculuklarda karayollarý tabelalarýna takýlýr gözümüz. Tabelalar da köy isimleri gelir geçer, iþte onlardan birinde. Yolcu için yalnýzca tabeladaki birkaç harften oluþan köy, içerisinde insanlar, hayatlar ve hikayeler barýndýrmaktadýr.

Bir yeryüzü cenneti olan köyde cennetlere yakýþýr, huriye benzer bir Cennet kýz vardý. Cennet’in güzelliði dillere destandý. Cennet’i görüp de büyülenmeyen, sevdalara düþmeyen pek azdý. Kalbi de kendisi kadar güzeldi Cennet kýzýn. Gelgelelim güzelliði baþýna belaydý. Uðruna kavgalar edildi, cinayetler iþlendi, kan davalarý baþladý. Yaþýtlarý birer birer evlenirken Cennet bir türlü evlenemedi. Kendisine bir yuva kuramadý. Güzelliði Cennet kýzýn lanetine dönüþtü. Onu her gören yanýyordu. Analar oðullarýný tembihlerlerdi Cennet kýza bakmasýn, gönlünü kaptýrmasýn diye. Güzelliði yüzünden tüm genç kýzlar halayýk yapmýþ gezerken köyde Cennet kýz peçe ile dolaþýrdý. Bu duruma annesi ve babasý çok üzülüyordu ama yapacak bir þey bulamýyorlardý. Cehalet anne ve babasýsýn elini kolunu baðlamýþtý.Cennet kýz zamanla herkes için ulaþýlmaz oldu. Herkes Cennet kýzýn güzelliðine hayrandý ama Cennet kýzý cennet gibi ulaþýlmaz sayýyordu herkes. Cennet kýzýn kasabadaki yazlýk sinemadaki güzel film artistlerinden hiçbir farký kalmamýþtý. Herkes film artistlerinin güzelliðini kabul ediyordu ama ulaþýlmaz olduklarýna inanýyorlardý. Hayat güzeller güzeli Cennet kýz için yaþanmaz hale gelmiþti. Köyün bütün genç kýzlarý kendisini kýskanýyordu. Dostu arkadaþý kalmamýþtý. Genç kýzlar Cennet kýzý taþlar oldu. Koca karýlar oðlumuzun gönlüne girmesin diye Cennet kýzý kötüler oldu. Güzeller güzeli Cennet kýzýn pul kadar deðeri kalmadý köyde. Ama altýn çamura da düþse altýndýr der atalar. Cennet kýzýn güzelliði hiç bozulmadý.

Günlerden bir gün yaþamaktan vazgeçip köyün en engin tepesine çýktý Cennet kýz. Uçurumun kenarýna geldi ve atlamaya hazýrlandý. Ýnci gibi gözyaþlarý pamuktan daha beyaz yanaklarýna damlýyordu. Cana kýymanýn günah olduðunu biliyordu elbet. Ama yaþama hevesi kalmamýþtý. Býraktý kendini boþluða. Hiç bitmeyecekmiþ gibi gelen düþüþ bir anda sonlanýverdi. Aydýnlýk karanlýða dönüþtü, yaþam ölüme.

Ýlk önce annesi anladý Cennet kýzýn yokluðunu, sonra babasý ve bütün köy. Herkes seferber oldu Cennet kýzý aramaya. Bulamadýlar ama. Kimileri yabancý bir köyden gelen erkekle kaçtýðýný söyledi, kimisi kýrklara yedilere karýþtýðýný. Yedi uzun yýl geçti aradan. Efsane oldu Cennet kýz. Analar dua ettiler kýzlarýn kaderi Cennet kýza benzemesin diye. Her þey bitti diye düþünülüyordu. Ama her þey yeni baþlýyordu. Yedi yýlýn ardýndan, Cennet kýz unutulurken köyde bir kýtlýk baþladý. Tarlada ekinler, bahçe de meyveler olmaz oldu. Hayvanlar ölmeye baþladý birer birer, akarsular kurudu. Cennet kýzýn ahý tuttu köyü. Bir yeryüzü cenneti olan köy bir yeryüzü cehennemine döndü. Bebekler beþiklerde ölmeye baþladý. Köyde öyle bir hastalýk peydah oldu ki yerüzünde böyle bir hastalýk bir daha görülmedi. Erkesin yüzü çürümeye baþladý ve kokmaya. Komþu köydekiler bu hastalýk bize de bulaþmasýn diye tüm kötü ateþe verdiler, tüm köylüleri öldürdüler. Bir zamanlar cennete benzeyen köyün yerinde buruk bir rüzgar esiyordu artýk.