Ah y/ansam biraz, yâd etsem çocukluğumu,
ah kişileşmiş düşüncelerden kurtulsam,
güneşin yaktığı esmer çocuk olsam eskisi gibi
yalın ayak dolaşsam…
Ayaklarıma moloz taşlar batsa eskisi gibi
yine oyun oynarken düşsem,
dizim kanasa ben hep çocuk kalsam,
annemin yaramaz çocuğu
okul yolunda kavga etsem arkadaşlarımla
önlüğümle top koştursam mahalle sokaklarında
kulaklarımı çekse yine babam eskisi gibi…

Ben çocuk olmayı özledim anne,
Masum olmayı özledim
İçimde kin gütmemeyi özledim anne
Ben aşkı tanımayı bilmeyen halimi özledim,
O zamanlar mutluydum anne
O zamanlar hayallerim vardı
Okul yolunda giderken elime tokuşturduğum
Geleceğim ve sırtımda taşıdığım hayatım vardı
Ben cahil olmayı özledim anne…

Ben karşılıksız iyiliği özledim anne
Herkesi kendim gibi görmeyi özledim,
Yalan uzak durmayı özledim.
Ben eski hayatımı özledim anne
Razıyım bir parça kuru ekmeğe
Başımı yastığa koyarken yarını düşünmeyen halimi özledim anne.
Ben hayaliyle uyuduğum o hiç olmayan
oyuncağımı özledim anne…

Ben duygularımı özledim o tertemiz
Dualarımı özledim içinde ah olmayan

( Y/ansam başlıklı yazı Ahmet Erbey tarafından 8/7/2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.