Online Üye
Online Ziyaretçi
Karanlığı giydim ürpersede senlerim
Kızıl bir kıyamette sancılarım vuruyor yüreğime
Üşüyor tedirgin düşlerim...
Şimdi hangi kaldırıma vursam kendimi
Hangi şiirde arasam senli yanlarımı
içim içime sığmıyor,
sığamıyorum sensiz bu hayata...
Kopmuş kıyametim gibisin
Yeniden dirilmek mi nafile küllerimden
Kopardın hayat bağlarımı gidişinle
Sahra gibiyim kurak ve ıssız
Çatlamış elleri yüreğimin
Tuzla buz olmuş dağılmışım...
Doğru ya gitmiştin sen
Bak yine aldanmışım sevgili
Yine kendi kendimle konuşuyorum
Sen varmışın gibi,
Bu akşam yüreğime öyle işledin ki
Tutamadım bilirsin ya
Ne zaman hüzünle buluşsam
Hüznü yakarım dudak uçlarımda
Birazda deliyimdir her insanda vardır derdin ya
Sevgili bende çoğaldı son zamanlar,
Kendi kendime mukayet olamıyorum
Yazmayacağım diyorum
Sen geliyorsun cayıyorum kendimden
Sana serenatlar sunmayı aklımdan geçiriyor sen varmışsın gibi
Mutluluğun resmini çiz derdin ya
Ben ancak sancılarımı yazabiliyorum sevgili...
Bakma öyle korkuyorum sevgili
Yine gideceksin biliyorum
Niye geldin ki sen sevgili
Y/anmaya sensizliği alışmıştım
Bak görüyor musun sevgili dolu dolu oldu gözlerim
Bak yine gittin, yine kandırdın beni.
Bak becerekli değilim.
Hani unutursun
Unutmak kolay demiştin ya!
Yine başaramadım
Ben unutmak konusunda beceriksizim be sevgili...