Evra 4
Bazen; kendi kendini bile anlamadığında insan,
Ìçindeki yangınıyla kavrulur
Yanar, köz misali
Konusmak ister,
Bir seyler demek ister gidene dair
Düğümlenir boğazına sözcükler…
Şimdi aynen b/öyleyim Evra!
Sana yazdığım ilk şiir
Baş köşesinde düşüncelerimin.
Bak ne düşünüyor muşum?
Oku! Evra…
Olabildigince sen olmalıyım Evra.
Olabildigince aşk gözlerine.
Sonra dokunmalıyım rengine, tenine yalnızlığın.
Yakut kırmızı bir hayal,
Aşk denizinde yüzen tek sandal olayım sen de…
Evra, başlamışlığım hayata.
Aşkın gözlerime çektiği en güzel perde
Kıpkırmızı şafaklarda açıyorum yüreğimi
Çoğu yalnızlıktı meyveleri dünyamın.
Çoğu yarım kalmış düşlerdi yolculuklarımın.
Senden öncesi.
Nergis kokusu teninde filizlendim sen de
Bir tek şairin kalemin de şiir okumaktı seni sevmek
Ah! Evra dokunmaya çalıştığımda senli cümlelere
Kalemimin titrediği insan
Şimdi söyle! Evra kalem bile titriyorsa yüreğim ne yapsın…
Bu kentte sevdim seni
Serseri bir yağmurda
Gözlerin gözlerime değdiğinde
Başladı kendimi kaybedişim.
Esmer gözlerinin kaçamak
Deli fiseklerinde vurulduğumda başladı aşkın…
Şiir böyle bitmemişti ama…
devam edecek.(
Evra 4 başlıklı yazı
Ahmet Erbey tarafından
3/11/2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
